HOBr może powstawać w różnych procesach utleniania w systemach inżynierskich i naturalnych. Szybkość redukcji HOBr przez H2O2 jest decydująca dla uniknięcia tworzenia się bromowanych związków organicznych i bromianów podczas zaawansowanych procesów utleniania opartych na ozonie, nadtlenku wodoru lub naturalnie występujących procesach utleniania. Z zależności pH od tej szybkości, która została określona przez pomiary przepływu zatrzymanego, wnioskujemy, że albo OBr- i H2O2 albo HOBr i HO-2 reagują ze sobą. Zakładając, że zachodzi jedna z tych reakcji, odpowiednie stałe szybkości drugiego rzędu zostały określone jako kOBr–H2O2 = (1.2 ± 0.2)-106M-1s-1 i kHOBr-HO-2 = (7.6 ± 1.3)-108M-1s-1. Rozważania mechanistyczne prowadzą do wniosku, że reakcją dominującą w układzie musi być nukleofilowy atak HO-2 na HOBr. Na podstawie wyznaczonych stałych szybkości można oszacować, że okres półtrwania HOBr jest krótszy niż kilka sekund dla stężenia H2O2 wynoszącego 0,1 mg L-1 (3 μM) przy pH 8. Jednakże przy niższym pH wynoszącym 5, spotykanym w wodach chmurowych, okres półtrwania HOBr wynosi kilka godzin dla tego samego stężenia H2O2.

.