Australia i OceaniaEdit

AustraliaEdit

W Australii kompleksowe dane nie są dostępne, chociaż Death Row Pets szacuje się, że 250 000 zdrowych, ale niechcianych psów i kotów jest zabijanych w australijskich funtach miejskich każdego roku.W ostatnich latach, wiele australijskich organizacji ratowania zwierząt, takich jak Give Our Strays A Chance wystąpił do ratowania jak wiele zwierząt z death row.

Azja PołudniowaEdit

AfganistanEdit

Nowzad jest organizacją w Afganistanie, że działa w celu ratowania bezpańskich psów w tym kraju. Grupa bezpańskich psów stała się sławna w Afganistanie po konfrontacji z zamachowcem samobójcą, zapobiegając zabiciu pięćdziesięciu amerykańskich żołnierzy. Jednak jeden z ocalałych psów, Target, został omyłkowo poddany eutanazji, gdy został przywieziony do Stanów Zjednoczonych.

IndieEdit

Bezpańskie psy uratowane w Assam, Indie, przez lokalne schronisko dla psów

Pies uliczny pije wodę w Howrah, Indie w lecie

Z powodu upadku populacji sępów w Indiach, które wcześniej spożywały duże ilości martwych tusz zwierzęcych i zakończyły pewne patogeny z łańcucha żywnościowego, Indie miejskie populacje psów ulicznych eksplodowały i stały się zagrożeniem dla zdrowia. Na przykład w Bombaju mieszka ponad 12 milionów ludzi, z czego ponad połowa to mieszkańcy slumsów. Co najmniej pięćset ton śmieci pozostaje codziennie niezebranych. Dlatego warunki są idealne do wspierania szczególnie dużej populacji bezpańskich psów.

W 2001 r. prawo uchwalone w Indiach, czyniące zabijanie bezpańskich psów nielegalnym, pogłębiło problemy związane z psami ulicznymi, zwiększając populację psów ulicznych i powodując wzrost przypadków wścieklizny u ludzi. Indie mają najwyższą na świecie liczbę zgonów z powodu wścieklizny u ludzi (szacowaną na 20 000 rocznie). Programy „złap i zabij” były tradycyjnym rozwiązaniem problemu nadmiernej populacji psów, ale istnieją również programy takie jak program Animal Birth Control-Anti-Rabies (ABC-AR) zapoczątkowany przez Blue Cross of India z siedzibą w Chennai, Indie. Kilka schronisk dla psżw w całych Indiach podkreśla ratowania bezpańskich psżw, szczegżlnie w południowej i pżłnocno-wschodniej części Indii.

PakistanEdit

W Pakistanie, kilka ras psżw istnieją w tym Gaddi Kutta, indyjski pies parias, Bully Kutta, między innymi. W mieście Lahore Departament Zdrowia Publicznego rozpoczął kampanię mającą na celu zabicie 5 000 bezpańskich psów. W 2009 r. w mieście Lahore zabito 27 576 psów, w 2005 r. liczba ta wynosiła 34 942. W 2012 r., po zabiciu 900 psów w mieście Multan, Organizacja Bezpieczeństwa Zwierząt w Pakistanie wysłała list do ministra Shahbaza Sharifa, zalecając, aby „bezpańskie psy były szczepione, a nie zabijane.”

Sri Lanka

W Sri Lance obowiązuje polityka No-Kill dla psów ulicznych, dlatego zachęca się do kastracji i szczepień. Pomimo propozycji uaktualnienia ustawy o ochronie zwierząt, nadal obowiązują stuletnie przepisy przeciwko okrucieństwu wobec zwierząt, dlatego są one narażone na okrucieństwo w różnych formach.

EuropaEdit

WłochyEdit

Około 80% porzuconych psów umiera przedwcześnie z powodu braku umiejętności przetrwania.

RumuniaEdit

Zdziczałe szczeniaki w Bukareszcie

W Rumunii wolno żyjące psy miejskie (zwane po rumuńsku câini maidanezi, dosłownie „psy nieużytków”, câini comunitari „psy wspólnotowe” itp.) stanowiły w ostatnich dziesięcioleciach ogromny problem, zwłaszcza w większych miastach, w których wiele osób zostało pogryzionych przez psy. Problem ten ma swoje źródło przede wszystkim w programie systematyzacji, jaki miał miejsce w komunistycznej Rumunii w latach 70. i 80. za rządów Nicolae Ceaușescu, który wprowadził w życie masowy program wyburzania i przebudowy istniejących wsi, miasteczek i miast, w całości lub w części, w celu budowy standardowych bloków (blocuri). Psy z podwórek zburzonych domów były porzucane na ulicach i rozmnażane, mnożąc swoją liczebność przez lata. Szacunki dla Bukaresztu są bardzo różne, ale liczba bezpańskich psów została drastycznie zredukowana w 2014 roku, po śmierci 4-letniego dziecka w 2013 roku, które zostało zaatakowane przez psa. Urząd Miasta Bukareszt stwierdził, że od października 2013 r. do stycznia 2015 r. złapano ponad 51 200 bezpańskich psów, z czego ponad połowa została poddana eutanazji, około 23 000 zostało adoptowanych, a 2 000 nadal przebywa w schroniskach gminy.

RosjaEdit

Bezpański pies jedzący ze śmietnika w Moskwie

Bezpańskie psy są bardzo powszechne w Rosji. Można je spotkać zarówno na wsi, jak i w miastach. W Rosji psy uliczne są akceptowane przez zwykłych ludzi, a nawet dokarmiane przez miejscową ludność, również w stolicy kraju, Moskwie. Jednak wyłapywanie bezpańskich psów przez furgonetki łowców psów i ich wybijanie jest udokumentowane od około 1900 roku. Liczbę psów ulicznych w Moskwie szacuje się nawet na 50 tysięcy zwierząt. Ich smutny los został udramatyzowany przez Antona Czechowa w słynnym opowiadaniu Kasztanka, przez Michaiła Bułhakowa w noweli Serce psa i przez Gawriła Trojepolskiego w powieści Biały Bim Czarny Kłos. Kiedy w latach 90. i na początku nowego tysiąclecia liczba psów ulicznych masowo wzrosła, dochodziło do wielu ataków na ludzi, psy były wyłapywane i zabijane. W ostatnich latach zmieniło się podejście i strategia wobec psów ulicznych. Psy są wyłapywane, sterylizowane i dba się o to, aby miały co jeść. Dzięki psom miasto jest wolne od resztek jedzenia i szczurów. Od 2002 roku w Moskwie istnieje pomnik poświęcony bezpańskiemu psu o imieniu Malchik (pol. „Mały chłopiec”). Bezpańskie psy w Moskwie dostosowały swoje zachowanie do ruchu ulicznego i życia w Moskwie. Psy te jeżdżą nawet metrem i rozumieją zasady sygnalizacji świetlnej, dlatego często nazywane są moskiewskimi psami metra.

SerbiaEdit

Pies uliczny w mieście Valjevo, Serbia.

Wolno żyjące psy są poważnym problemem serbskich miast i obszarów wiejskich. Całkowita liczba wolno żyjących psów w Serbii jest szacowana na kilkadziesiąt tysięcy, z czego największe grupy można znaleźć w Belgradzie (ponad 17 000), Novi Sad (około 10 000), Niš (między 7 000 a 10 000), Subotica (około 8 000) i Kragujevac (około 5 000).

Ameryka PółnocnaEdit

Stany ZjednoczoneEdit

Co roku około 2.7 milionów psów i kotów jest poddawanych eutanazji, ponieważ schroniska są zbyt pełne i nie ma wystarczającej liczby domów adopcyjnych.W 2016 roku w USA eutanazji poddano od 592 255 do 866 366 psów ulicznych.

Puerto RicoEdit

W Puerto Rico, psy (i koty) uliczne są znane jako satos. Pod koniec lat 90. XX wieku szacowano, że na terytorium Stanów Zjednoczonych było 50 000 psów ulicznych. Do 2018 roku w Puerto Rico było około 300 000 bezpańskich psów. Programy mające na celu rozwiązanie tego problemu zostały uruchomione przez Humane Society of Puerto Rico i inne. W 2018 roku organizacja non-profit o nazwie Sato Project rozpoczęła swój pierwszy „spayathon”, projekt na dużą skalę mający na celu spay i kastrację satos z Puerto Rico. Inne inicjatywy obejmują posiadanie mieszkańców kontynentalnych Stanów Zjednoczonych, którzy adoptują psy wyspiarskie.

Azja Południowo-WschodniaEdit

FilipinyEdit

Lokalnie znane jako Askals, psy uliczne na Filipinach, podczas gdy czasami wykazują mieszanie z psami rasowymi z innych miejsc, są ogólnie rodzimymi nierasowymi psami kundelkami.

TajlandiaEdit

• Psy uliczne w Tajlandii

.