Tom Landry

Landry na linii bocznej jako główny trener Cowboys, „The man in the fuuny hat”, Lata 70-te
Informacje osobiste
Stanowisko(a) Główny Coach Cornerback Jersey #(s) #49
Urodzony	9 września, 1924
Waga: 195 lb (88 kg)
Zmarł	12 lutego, 2000 (w wieku 75 lat)
Informacje o karierze
Rok(y)	]-]
NFL Draft	1947 / Round: 20 / Pick: 184
College	Texas (football) Houston
Drużyny zawodowe
Jako zawodnik: New York Yankees (AAFC) (1949) New York Giants (1950-1955) Jako trener: New York Giants (1954-1959) (Defensive coordinator) Dallas Cowboys (1960-.1988) (Head coach)
Statystyki kariery
Games Coached	418
Overall coaching record	270-.178-6
Overall Win Pct (%)	.685
Coaching stats at pro-football-reference.com
Career highlights and awards
Rekord Dallas Cowboys pod względem zwycięstw w karierze (250) 2× mistrz Super Bowl (VI, XII) 5× zwycięstwa w NFC Championship (1970, 1971, 1975, 1977, 1978) 250-162-6 (rekord sezonu regularnego) 20-16 (rekord playoff)

Thomas Wade „Tom” Landry (11 września 1924 – 12 lutego 2000) był zawodnikiem i trenerem futbolu amerykańskiego. Jest uważany za jednego z największych i najbardziej innowacyjnych trenerów w historii National Football League (NFL), tworząc wiele nowych formacji i metod. Wynalazł popularną obecnie obronę 4-3 oraz system „flex defense”, rozsławiony przez składy „Doomsday Defense”, które stworzył podczas 29-letniej kadencji w Dallas Cowboys.

Landry zdobył dwa tytuły Super Bowl (VI, XII), 5 tytułów NFC, 13 tytułów dywizji i skompilował rekord 270-178-6, 3. najwięcej zwycięstw wszech czasów dla trenera NFL. Jego 20 zwycięstw w playoffach w karierze to najwięcej spośród wszystkich trenerów w historii NFL. Został uznany Trenerem Roku NFL w 1966 roku i Trenerem Roku NFC w 1975 roku. Jego najbardziej imponującym osiągnięciem zawodowym jest jego 20 kolejnych zwycięskich sezonów (1966-1985), rekord NFL, który pozostaje niepobity i unchallenged.

Życie osobiste

Urodzony w Mission, Texas, do Raya (mechanik samochodowy i strażak ochotnik) i Ruth Landry, Tom był drugim z czwórki dzieci (Robert, Tommy, Ruthie i Jack). Ojciec Landry’ego cierpiał na reumatyzm i przeniósł się do cieplejszego klimatu Teksasu. Ray Landry sam był sportowcem, co jego znak lokalnie jako miotacz i zawodnik piłki nożnej Po grając quarterback (główny passer i biegacz, a także punter) dla Mission High School (w tym prowadzenie zespołu do 12-0 rekord jego starszy sezon). Stadion piłkarski Mission High School nosi nazwę Tom Landry Stadium i jest domem dla Mission Eagles. Uczęszczał na Uniwersytet Teksański w Austin w Teksasie, gdzie studiował inżynierię przemysłową. Landry zastanawiał się nad zapisaniem się na SMU, ale wiedział, że będzie z dala od swoich przyjaciół i rodziny. Główną siłą napędową w utrzymaniu go od zapisania się na SMU było pojęcie, że byłoby to zbyt długa podróż dla jego rodziców, aby zobaczyć go grać w piłkę nożną college.

Służba wojskowa

Landry przerwał swoją edukację po semestrze, aby służyć w United States Army Air Corps podczas II wojny światowej. Tom został zainspirowany do przyłączenia się do sił zbrojnych na cześć swojego brata, Roberta. Robert Landry zaciągnął się do Korpusu Powietrznego Armii po ataku na Pearl Harbor. Podczas transportu B-17 do Anglii, samolot Roberta Landry’ego spadł nad północnym Atlantykiem, w pobliżu Islandii. Minęło kilka tygodni zanim armia mogła oficjalnie uznać Roberta Landry’ego za zmarłego. Landry rozpoczął szkolenie podstawowe na Sheppard Field w Witchita Falls, a szkolenie przed lotem miało się rozpocząć na Kelly Field, niedaleko San Antonio w Teksasie. Pierwsze doświadczenie Toma jako bombowca było trudne. Kilka minut po starcie, Landry zorientował się, że pilot wydaje się być wściekle zajęty pracą i właśnie wtedy Landry zdał sobie sprawę, że silnik samolotu padł. Pomimo tego doświadczenia, Landry był oddany lataniu. W wieku dziewiętnastu lat Landry został przeniesiony do Sioux City w stanie Iowa, gdzie rozpoczął szkolenie na drugiego pilota samolotu B-17. W 1944 r. Landry otrzymał swoje rozkazy i z Sioux City udał się do Liverpoolu w Anglii, gdzie został przydzielony do Ósmych Sił Powietrznych, do 493 Dywizjonu w Ipswich. Landry zdobył skrzydła i stopień podporucznika w Lubbock Army Air Field (obecnie Reese AFB) i został przydzielony do 493 Dywizjonu Bombowego w RAF Debach w Anglii, jako drugi pilot bombowca B-17 Flying Fortress w 860 Dywizjonie Bombowym. Od listopada 1944 do kwietnia 1945, Landry zakończył trasę bojową 30 misji, i przeżył awaryjne lądowanie w Belgii po tym, jak jego bombowiec zabrakło paliwa.

Wczesne studia, kariera sportowa

Landry wrócił do studiów na UT w jesieni 1946 roku. W drużynie piłkarskiej, grał fullback i defensywny powrót na Texas Longhorns „zwycięzców gry miski w Nowy Rok 1948 i 1949. Na UT, był członkiem bractwa Delta Kappa Epsilon (Omega Chi chapter). Otrzymał tytuł licencjata z UT w 1949 roku. W 1952 roku uzyskał tytuł magistra inżynierii przemysłowej na Uniwersytecie w Houston.

Wiara chrześcijańska

Landry był znany jako cichy, religijny człowiek, niezrażony szumem, który otaczał Cowboys, a następnie był billed jako America’s Team. Metodystyczny nauczyciel szkółki niedzielnej, czasami przyjeżdżał na mecze domowe tylko na chwilę przed południowym kickoffem po porannym nauczaniu klasy studium biblijnego dla dorosłych. W 1973 roku wystąpił w komiksie promującym chrześcijaństwo. Landry był aktywny w Fellowship of Christian Athletes. Landry był przyjacielem wielebnego Billy’ego Grahama, przemawiając na wielu jego krucjatach. W rzeczywistości, jeden z garniturów płaszcze Landry powszechnie nosił był prezent od Graham.

Landry poślubił były Alicia Wiggs na 28 stycznia 1949 roku. Landry byli małżeństwem przez 51 lat, przed jego śmiercią i miał troje dzieci; syn, Tom, Jr. i córki Kitty i Lisa (d. 1995).

Collegiate i NFL Kariera

NFL gracz

Landry grał w AAFC w 1949 roku dla New York Yankees, a następnie przeniósł się w 1950 roku przez miasto do New York Giants. W 1946 r. New York Giants wybrali Landry’ego w siódmej rundzie draftu uczelnianego. Został wybrany jako „Futures”, co było zasadą obowiązującą w tamtym czasie, która pozwalała drużynom NFL na wybór młodszych roczników i zatrzymanie ich praw do czasu, aż gracz ukończy studia. W 1948 roku, New York Yankees z AAFC również sporządzony Landry.

Landry właśnie zakończył swój ostatni mecz piłki nożnej college’u, kiedy Jack White, który był asystentem trenera dla Jankesów, wziął Landry na bok. Zaoferował Landry’emu kontrakt na grę dla Nowego Jorku w AAFC. Kontrakt opiewał na 6.000 dolarów, plus 500 dolarów premii za podpisanie. Landry używane pieniądze premii zapłacić za ślub z liceum ukochanej, Alicia.

Landry’ego kariera rozpoczęła się na początku po Yankees punter początek został ranny w preseason, i Landry wykonywane dobrze w jego miejsce. Jankesi dzielili stadion Yankee z ukochanymi przez baseball Jankesami, a Landry wspominał w swojej autobiogrpahy, jak w zachwycie widział takie nazwiska jak DiMaggio, Rizzuto i Ruffing nad szafkami. Kariera Landry’ego rozpoczęła się jako rezerwowy dla gwiazdy Yankees, Buddy’ego Younga. Jego pierwszy start miał nastąpić przeciwko potędze AAFC, Cleveland Browns, trenowanej przez Paula Browna, z rosterem pełnym przyszłych hall of famers jak Lou Groza, Bill Willis i Otto Graham. Landry nie miał dobrego debiutu jako starter, Mac Speedie, odbiorca, który został przydzielony do pokrycia, ustanowił rekord AAFC dla jardów odbioru w grze. To było po grze, że Landry dowiedziałaby się jego żona urodziła ich pierwsze dziecko, syn.

Po sezonie 1949 AAFC złożył, a New York Yankees nie były wśród zespołów wchłoniętych przez NFL. The New York Giants skorzystał z ich praw terytorialnych i wybrał Landry w rozproszonym drafcie. Pod okiem Steve’a Owena, głównego trenera Giants, Landry po raz pierwszy spróbował swoich sił jako trener. Zamiast wytłumaczyć zawodnikom obronę 6-1-4, Owen wezwał Landry’ego do przodu i poprosił go o wytłumaczenie obrony kolegom z drużyny. Landry wstał i wyjaśnił, co obrona zrobi, by przeciwdziałać ofensywie, a to stało się pierwszym doświadczeniem trenerskim Landry’ego. Sezon 1953 będzie sezonem do zapomnienia, z najniższym punktem przychodzącym w 62-10 straty w rękach Cleveland Browns. Ta przegrana ostatecznie kosztowałaby trenera Owena jego pracę i ponownie Landry zastanawiałby się nad swoją przyszłością. W 1954 roku został wybrany jako All-pro. Grał przez cały sezon 1955, a przez ostatnie dwa lata, 1954 i 1955, działał jako asystent gracza pod okiem nowego głównego trenera Giants, Jima Lee Howella. Landry zakończył karierę z 32 przechwytami w zaledwie 80 grach.

NFL coaching

W sezonie 1954, Landry został koordynatorem defensywy dla Gigantów, naprzeciwko Vince’a Lombardiego, który był koordynatorem ofensywy. Landry prowadził jeden z najlepszych zespołów defensywnych w lidze od 1956 do 1959 roku. Obaj trenerzy stworzyli fanatyczną lojalność w zespole, który prowadzili, co doprowadziło Gigantów do trzech występów w meczu o mistrzostwo NFL w ciągu czterech lat. Giganci pokonali Chicago Bears 47-7 w 1956 roku, ale przegrali z Baltimore Colts w 1958 i 1959 roku.

W 1960 roku został pierwszym głównym trenerem Dallas Cowboys i pozostał na 29 sezonów (1960-88). Cowboys rozpoczął z trudnościami, nagrywając 0-11-1 rekord w swoim pierwszym sezonie, z pięciu lub mniej zwycięstw w każdym z ich następnych czterech. Pomimo tej wczesnej bezowocności, w 1964 roku Landry otrzymał dziesięcioletnie przedłużenie kontraktu od właściciela Clinta Murchisona Jr. Okazałoby się to mądrym posunięciem, ponieważ ciężka praca i determinacja Landry’ego opłaciły się, a Cowboys poprawili się do rekordu 7-7 w 1965 roku. W 1966 roku zaskoczyli NFL, odnosząc 10 zwycięstw i docierając aż do meczu o mistrzostwo NFL. Dallas stracił grę do Lombardi’s Green Bay Packers, ale ten sezon był tylko skromny wyświetlacz tego, co lay ahead.

Throughout jego kadencji, Landry pracował blisko z Cowboys generalnego menedżera, Tex Schramm. Te dwa były razem podczas całej kadencji Landry’ego z zespołem. Trzecim członkiem trustu mózgów Cowboys w tym czasie był Gil Brandt.

Wielki innowator

File:Tom Landry sculpture.jpg

Tom Landry wymyślił popularną obecnie „Obronę 4-3”, podczas gdy służył jako koordynator defensywy Giants. Został nazwany „4-3”, ponieważ zawierał cztery w dół lineman (dwa końce i dwa defensywne tackles po obu stronach ofensywnego centrum) i trzy linebackers – środek, lewo, i prawo. Innowacją był środkowy linebacker. Poprzednio lineman był umieszczany nad środkowym. Ale Landry kazał mu wstać i cofnąć się o dwa jardy. Środkowym linebackerem Giants był legendarny Sam Huff.

Landry zbudował obronę 4-3 wokół mnie. To zrewolucjonizowało obronę i otworzyło drzwi dla wszystkich odmian stref i man-to-man coverage, które są używane w połączeniu z nim dzisiaj. -Sam Huff Landry również wymyślił i spopularyzował wykorzystanie kluczy (analizowanie tendencji ofensywnych) w celu określenia, co może zrobić ofensywa.

Gdy Landry został zatrudniony przez Dallas Cowboys, zaniepokoił się ówczesnym trenerem Green Bay Packers Vince’em Lombardim „Run to Daylight”, gdzie biegnący plecy poszedł do otwartej przestrzeni, a nie konkretnej przypisanej dziury. Landry uznał, że najlepszym kontrargumentem jest obrona, która płynie na światło dzienne i je gasi.

Aby to zrobić, udoskonalił obronę 4-3, przesuwając dwóch z czterech obrońców poza linię obrony o jeden jard i zmienił, którzy obrońcy to zrobili, w zależności od tego, gdzie Cowboys myśleli, że ofensywa może biegać. Ta zmiana została nazwana „Flex Defense”, ponieważ zmieniła swoje ustawienie, aby przeciwdziałać temu, co może zrobić ofensywa. Tak więc, były trzy takie Flex Defensywa – silna, słaba i „tackle” – gdzie oba defensywne tackle były poza linią scrimmage. Pomysł z wygiętymi obrońcami miał na celu poprawę kątów pościgu, aby zatrzymać Green Bay Sweep – popularne zagranie lat 60-tych. Flex Defense była również innowacyjna w tym, że był to rodzaj obrony strefowej przeciwko biegowi. Każdy obrońca był odpowiedzialny za dany obszar luki i kazano mu pozostać w tym obszarze, zanim dowiedział się, dokąd zmierza gra.

Mówi się, że po wynalezieniu Flex Defense, następnie wymyślił ofensywę, aby zdobyć na niej punkty, ożywiając man-in-motion i zaczynając w połowie lat 70-tych, formację shotgun. Ale największym wkładem Landry’ego w tej dziedzinie było użycie „pre-shiftingu”, gdzie ofensywa przesuwałaby się z jednej formacji do drugiej przed pstryknięciem piłki. Ta taktyka nie była nowa. Została opracowana przez trenera Amosa Alonzo Stagga na przełomie XIX i XX wieku; Landry był pierwszym trenerem, który stosował ją regularnie. Chodziło o to, aby złamać klucze w obronie używane do określenia tego, co może zrobić atak. Niezwykłą cechą tej ofensywy było to, że Landry miał swoich ofensywnych liniowych dostać się w ich przykucniętej pre-stance, wstać, podczas gdy biegnący plecami przesunął, a następnie wrócić w dół do ich pełnej „hand down” postawy. Celem „w górę iw dół” ruch był, aby utrudnić obronie, aby zobaczyć, gdzie plecy były przesuwając (nad wysokim ofensywnych linemen), a tym samym zmniejszyć czas rozpoznania. Podczas gdy inne zespoły NFL później zatrudniony przesunięcia, niewielu zatrudnionych to „w górę iw dół” technika tak dużo jak Landry.

Landry również wyprzedzał swój czas w jego filozofii budowania zespołu. Kiedy Packers byli dynastią w latach 60. z 245-funtowymi obrońcami i 250-funtowymi tacklami, był zajęty gromadzeniem zapasów dla następnej generacji liniowych. Tackle Rayfield Wright stał 6’6″, a Ralph Neely ważył 265 funtów. Center Dave Manders ważył 250 funtów. Wszystkie poszedł na blok w Pro Bowls i Super Bowls w 1970s.

To samo z obrony. Lepsze linemen z 1960s były krótsze, stockier, dźwigni graczy jak Willie Davis, Alex Karras i Andy Robustelli. Ale Landry draftował wyższych, szczuplejszych liniowych jak {{convert|6’7″ George Andrie i 6’6Jethro Pugh w latach 60-tych, a później 6’9″ Ed Jones w latach 70-tych. Długie ramiona pozwalają na zwiększenie dźwigni w pass rush. Ćwierć wieku później, wszystkie zespoły NFL pożądają pass rushers, którzy przypominają grubo umięśnione National Basketball Association (NBA) power forwards.

W czasach przed siły i programów prędkości, Landry przyniósł w Alvin Roy i Boots Garland we wczesnych latach 70-tych, aby pomóc uczynić Cowboys silniejsze i szybsze. Roy był ciężarowcem, a Garland trenerem na uczelni. Teraz każdy zespół NFL ma wyspecjalizowanych trenerów.

Landry był również jednym z pierwszych trenerów NFL, aby szukać poza tradycyjnym rurociągiem futbolu uczelnianego dla talentów. Na przykład, zwerbował kilku graczy piłkarskich z Ameryki Łacińskiej, takich jak Efren Herrera i Raphael Septien, aby konkurować o pracę placekicker dla Cowboys. Landry szukał w świecie toru i boiska szybkich zawodników na pozycje. Na przykład, Bob Hayes, kiedyś uważany za najszybszego człowieka na świecie, został pobrany przez i grał szeroki odbiornik dla Cowboys pod Landry.

Landry również był pierwszym, który zatrudnił trenera do kontroli jakości. Ermal Allen będzie analizować filmy gry i wykres tendencje opozycji dla Cowboys w 1970 roku. To dało Landry’emu przewagę w przygotowaniach, bo wiedział, czego się spodziewać po przeciwniku na podstawie puchu i dystansu. Teraz każdy zespół NFL ma trenera kontroli jakości, a większość ma dwóch.

Landry wyprodukował bardzo duże drzewo trenerskie. W 1986 r. pięciu głównych trenerów NFL było byłymi asystentami Landry’ego: Mike Ditka, Dan Reeves, John Mackovic, Gene Stallings i Raymond Berry.

Trenerzy w Super Bowl

Choć Cowboys Toma Landry’ego są znani z dwóch Super Bowls przeciwko Chuckowi Nollowi i Pittsburgh Steelers, Landry poprowadził także Dallas do trzech innych Super Bowls i byli quarterback sneak Barta Starra z dala od reprezentowania NFL w drugim Super Bowl.

Landry trenował Cowboys do ich pierwszej wygranej Super Bowl, pokonując Miami Dolphins 24-3, trzymając Dolphins do zaledwie bramki polowej. Cowboys miał teraz wygrał swój pierwszy Super Bowl, rok po stracie łamacz serca do Baltimore Colts. Cowboys przegrali pierwsze starcie z Steelers, w meczu, który jest zapowiadany jako klasyk. Rewanż byłby równie dobry, a Cowboys byliby o krok od pokonania Steelers w rewanżu, gdyby Jackie Smith złapał piłkę. W Super Bowl X, meczu rewanżowym, liniowy obrońca Cowboys Thomas „Hollywood” Henderson powiedział słynne: „Terry Bradshaw nie potrafiłby przeliterować c-a-t, gdybyś dostrzegł u niego C i T”. Landry wspomniał w swojej autobiografii, jak on cringed kiedy to usłyszał, bo nie czuł, że Bradshaw potrzebował dodatkowej motywacji w wielkim meczu, jak Super Bowl.

Emerytura i dziedzictwo

W latach 80-tych, Cowboys wygrał dwa Division Championships, wykonane pięć występów w playoff, które obejmowały osiągnięcie NFC Championship Game trzy kolejne lata (1980-1982), ale nie udało się osiągnąć Super Bowl. W 1984 roku, H.R. „Bum” Bright kupił Dallas Cowboys od Clinta Murchisona, Jr. Jak Cowboys cierpiał przez coraz gorsze sezony (z 10-6 w 1985 do 7-9 w 1986, 7-8 w 1987 i 3-13 w 1988), Bright stał się rozczarowany z zespołu.

Landry podpisał trzyletni kontrakt w lecie 1987 roku. Jednak Schramm przyniósł w Paul Hackett jako nowy trener ofensywy w 1986 roku, a w 1987 roku zatrudnił ofensywnego trenera linii Jim Erkenbeck i specjalne zespoły trener Mike Solari. Niektórzy sugerowali, że posunięcia Schramma podzieliły sztab trenerski, co było planem mającym na celu najpierw podkopanie, a potem zwolnienie Landry’ego. Bright, który zazwyczaj pozostawał za kulisami od czasu zakupu Cowboys w marcu 1984 roku, publicznie skrytykował Landry’ego po żenującej porażce z Atlanta Falcons w 1987 roku, mówiąc, że był „przerażony” play-callingiem i narzekając: „Nie wydaje się, żebyśmy mieli kogokolwiek na stanowisku, kto wie, co robi, poza Texem”. Dwa tygodnie później, dzień po porażce Cowboys 27-17 z Detroit Lions, drużyną, która przed meczem zremisowała z Kansas City, Giants i Rams o najgorszy bilans w NFL, prezes i generalny menadżer Tex Schramm powiedział w swoim programie radiowym: „Jest takie stare powiedzenie: „Jeśli nauczyciel nie uczy, uczeń się nie uczy”. Mimo to Bright zachował spokój w drużynie, a Schramm zachował zaufanie do Landry’ego. Strategie gry Landry’ego i jednokierunkowość w ciągu ostatnich kilku sezonów pozostawiła go otwartym na publiczną krytykę.

Kowboje Landry’ego zakończyli sezon 1988 idąc 3-13, który zarobił nr 1 pick w drafcie z najgorszym rekordem w NFL, biorąc jego osobisty rekord do 270-178-6. To był czwarty raz w ciągu pięciu lat, kiedy nie udało im się dostać do playoffów, a także ich trzeci z rzędu przegrany sezon. Mimo to w lutym 1989 roku, przed rozpoczęciem sezonu 1989, Landry pozostał zdeterminowany, by trenować do lat 90-tych „chyba że zostanę zwolniony”, ponieważ zwolnił lub przeniósł swoich asystentów. Landry miał jeden rok w lewo na jego kontrakt, który zapłacił 1 milion dolarów za sezon.

Dwa tygodnie później, 26 lutego 1989 roku, Landry został zwolniony jako główny trener, krótko po H.R. „Bum” Bright sprzedał zespół do Jerry Jones. Bright poniósł duże straty w swojej bankowości, nieruchomościach i biznesie naftowym w ciągu ostatnich trzech lat; podczas kryzysu Savings and Loan, Bright’s Cowboys i Savings and Loan zostały przejęte przez FSLIC, który później wymusił sprzedaż drużyny Jonesowi. Podczas bardziej solidnego klimatu gospodarczego, mówiło się, że Bright mógł się utrzymać, a Landry mógł pozostać jako trener. Jones zatrudnił Jimmy’ego Johnsona, swojego byłego kolegę z drużyny na Uniwersytecie Arkansas, który wcześniej pełnił funkcję trenera drużyny futbolowej Uniwersytetu Miami. Schramm był we łzach na konferencji prasowej, która ogłosiła zmianę trenera, a wkrótce potem został wypchnięty jako główny menedżer; Schramm i Landry byli razem przez 29 lat od powstania Cowboys w 1960 roku. Kiedy Landry spotkał się ze swoimi graczami dwa dni później, aby powiedzieć im, jak bardzo będzie za nimi tęsknić, zaczął płakać, a gracze odpowiedzieli owacją na stojąco.

Landry otrzymał wylew wsparcia publicznego po jego zwolnieniu, jak miasto Dallas i fani wszędzie zapomnieli o upadku zespołu w latach 80. i zamiast tego pamiętał wspomnienia legendy w fedorze, który zbudował zespół Ameryki z niczego do mistrzów. Jones stwierdził, że nie zastanawiał się nad zatrzymaniem Landry’ego nawet na jeden sezon, gdyż jak sam powiedział, nie kupiłby drużyny, gdyby nie mógł zatrudnić Johnsona na stanowisku trenera. Jones nie przedyskutował też tej sprawy z Landrym przed ogłoszeniem decyzji. Bezceremonialne zwolnienie Landry’ego przez Jonesa zostało potępione przez fanów futbolu i media jako całkowicie pozbawione klasy i szacunku, ponieważ duma i tradycja były częścią Cowboys, gdzie oczekiwano, że świetne wyniki i lojalna służba zostaną nagrodzone. W latach od, podczas gdy większość fanów zachowują swoje wsparcie dla zespołu, istnieje nadal znaczne poziomy niechęci do Jones nad złym traktowaniem Landry.

Landry’ego sukces podczas prawie trzech dekad coachingu był impulsem do jego indukcji do Pro Football Hall of Fame w 1990 roku, mniej niż dwa lata po jego ostatniej grze. Landry został wprowadzony do „Ring of Honor” na Texas Stadium w 1993 roku. Landry odrzucił kilka wcześniejszych ofert Jonesa, aby wejść do „Ring of Honor”, zanim zaakceptował je w 1993 roku.

File:Tom Landry centograph, Austin, TX IMG 2141.JPG

Landry zmarł 12 lutego 2000 roku, po walce z białaczką. Nabożeństwo pogrzebowe Landry’ego odbyło się w Highland Park United Methodist Church, gdzie był aktywnym i oddanym członkiem przez czterdzieści trzy lata. Został pochowany na cmentarzu Sparkman-Hillcrest Memorial Park w Dallas. Cenotaf poświęcony Landry’emu, wraz z przedstawieniem jego fedory, został umieszczony na oficjalnym Cmentarzu Stanowym w Austin na prośbę rodziny.

Kowboje nosili naszywkę na swoich uniformach w sezonie 2000 przedstawiającą charakterystyczną fedorę Landry’ego. Brązowy posąg Landry stał na zewnątrz Texas Stadium, a teraz stoi przed Cowboys Stadium, ponieważ Cowboys przeniósł się w 2009 roku. Odcinek autostrady Interstate 30 pomiędzy Dallas i Fort Worth został nazwany autostradą Toma Landry’ego przez Legislaturę Teksasu w 2001 roku. Stadion piłkarski w rodzinnym mieście Landry’ego, Mission w Teksasie, został nazwany Tom Landry Stadium, aby uhonorować jednego z najsłynniejszych byłych mieszkańców miasta. Podobnie, stadion Trinity Christian Academy w Addison w Teksasie nosi nazwę Tom Landry Stadium na cześć szerokiego zaangażowania i wsparcia Landry’ego dla szkoły.

W kulturze popularnej

• W 1959 roku, podczas gdy defensywny trener Giants, Landry udawał katolickiego księdza misjonarza w telewizyjnej grze panelowej To Tell The Truth (na odcinku, który obejmował komandora baloniarza Malcolma Rotha).

• Trener w powieści Petera Genta North Dallas Forty jest oparty na Tomie Landrym. G.D. Spradlin grał rolę w filmie o tej samej nazwie.

• W Fox’s animowany sitcom King of the Hill, lokalne gimnazjum nosi imię Tom Landry, a Landry jest osobistym bohaterem pokazu głównego bohatera Hank Hill. Wspomina się „umartwiony”, bo poszedł do pracy w dniu śmierci Landry’ego po jego kuzyn Dusty (gościnnie Dusty Hill z ZZ Top) miał wcześniej oszukał go do myślenia Tom Landry zmarł, a on myślał, że to powtórzenie tego żartu. Hank ma również Tom Landry Płyta ceramiczna, że czasami konsultuje w czasach potrzeby, przy jednej okazji mówiąc: „Gdzie poszedłem źle, Tom?”. Landry również czasami pojawia się u Hanka w sekwencjach snów, aby doradzić mu w potrzebie, jak podczas halucynacji wywołanej lakierem Hanka na odcinku „Hillennium”.

• W odcinku The Simpsons („You Only Move Twice”), Homer Simpson kupuje charakterystyczną fedorę Toma Landry’ego w dążeniu do poprawy jego cech przywódczych, i jest pokazany w kilku późniejszych odcinkach noszących kapelusz. Landry został również przedstawiony w odcinku 7 sezonu („Marge Be Not Proud”) jako jeden z kolędników wprowadzonych przez Krusty Clown wcześnie w episode.

• Seria Friday Night Lights posiada charakter o nazwie Landry hinted być nazwany po Tom Landry, biorąc pod uwagę miasta obsesji z piłki nożnej.

• W reklamie zupy Campbell’s Chunky, gra odbywa się w mitycznym Reginald H. White Memorial Park, na rogu Landry Road i Halas Drive.

• Gra planszowa fantasy football Blood Bowl zawiera nekromantycznego trenera drużyny o imieniu Tomolandry the Undying.

• Rozgrywający Uniwersytetu Oklahomy Landry Jones został nazwany na cześć trenera Landry’ego.

Cytaty

• „Kiedy chcesz wygrać mecz, musisz uczyć. Kiedy przegrywasz mecz, musisz się uczyć.”
• „Przywództwo to kwestia tego, że ludzie patrzą na ciebie i nabierają zaufania, widząc, jak reagujesz. Jeśli ty masz kontrolę, oni mają kontrolę.”
• „Przywództwo to umiejętność nakłonienia człowieka do zrobienia tego, czego nie chce zrobić, aby osiągnąć to, co chce osiągnąć… to wydobywanie z ludzi tego, co najlepsze.”

Bibliografia

• Cavanaugh, Jack (2008), Giants Among Men. New York:Random House. eISBN ISBN 978-1-58836-697-9

.