Bahasa Indonesia is de nationale taal van Indonesië. De taal is geclassificeerd als Austronesische taal en tevens de gestandaardiseerde variant van het Maleis. Bahasa Indonesia wordt in het hele land gesproken en verenigt meer dan 245 miljoen mensen in Indonesië, wier moedertaal een van de meer dan 300 regionale talen of dialecten kan zijn.

Volgens studies spreken ongeveer 30 miljoen mensen in Indonesië bahasa Indonesia als eerste taal, terwijl meer dan 140 miljoen mensen bahasa als tweede taal spreken. Zoek uit hoeveel talen er in Indonesië worden gesproken.

De oorsprong van de taal

Het Indonesische schriftsysteem werd voor het eerst ingevoerd door Charles Adriaan van Ophuijsen in 1902. Het schrijfsysteem kreeg later de naam van Ophuijsen-systeem en werd de gestandaardiseerde schrijfwijze en romaniseringsspelling van het bahasa Indonesia. Het spelling- en schrijfsysteem werd vervolgens veranderd in Soewandi of Republikeins systeem in 1947.

Enkele van de Nederlandse spelling- en schrijfsysteem werd veranderd zoals oe naar u. De spelling veranderingen beïnvloedden ook het schrijfsysteem zoals herhalende woorden. De laatste veranderingen in de spelling en het schrift werden in 1972 het geperfectioneerde spelling systeem of Ejaan yang Disempurnakan genoemd. Leer meer over de Indonesische uitspraakgids.

Indonesisch alfabetsysteem

Velen erkennen Bahasa Indonesia als een gemakkelijke taal om te leren. Dit komt omdat Bahasa Indonesia het Latijnse schrift of rumi gebruikt, dat ook in het Engels en andere talen wordt gebruikt.

Daarnaast is Bahasa Indonesia een fonetische taal van aard. Dit betekent dat de alfabetten worden geschreven zoals het wordt gesproken, met slechts enkele uitzonderingen.

Lees meer over wat de Indonesische alfabetten zijn.

Het schrijfsysteem

Bahasa Indonesia verschilt sterk van het Engels. De invloed van het Javaans is zeer sterk, daarom heeft de taal verschillende klankkleuren voor verschillende doelgroepen en situaties. Bijvoorbeeld het gebruik van de tweede persoon “u” wordt gewoonlijk vervangen door andere verwijzingen, tenzij zowel spreker als publiek elkaar goed kennen.

Een ander aspect van het Bahasa Indonesia schrijfsysteem is dat de taal bijna geen tijden kent. De taal gebruikt tijdsaanduidingen zoals gisteren, morgen, vanavond, enzovoort in de zin om de tijd aan te geven die wordt gesproken. Er is ook geen grammatica voor geslachtsverschillen en gevallen gevolgd door zelfstandige naamwoorden. Voor het aangeven van meervouden, hoeft men alleen het zelfstandig naamwoord te herhalen zoals piring-piring (betekent meer dan één piring of borden).

De zinsstructuur in bahasa Indonesia is ook vergelijkbaar met het Engels met patter onderwerp + werkwoord + voorwerp. In het bahasa Indonesia, worden sommige woorden gewoonlijk gevolgd door voorvoegsel, achtervoegsel, en infix om een compleet andere betekenis te produceren.

Bij voorbeeld het woord masak betekent koken, maar masakan (masak+achtervoegsel an) betekent maaltijd, masak-masakan (herhaling van masak en achtervoegsel -an voor het laatste woord betekent koken spelen). Zie, één woord met voorvoegsel, achtervoegsel, infix, of herhaling kan verschillende betekenissen hebben. Leer meer over soorten Indonesische werkwoordsvoorvoegsels fonologie.

Het schrijfsysteem van het bahasa Indonesia is vrij eenvoudig zonder geslachten, ingewikkelde tijden, en ook grammaticale regels. Zowel het schrijf- als het spellingsysteem van de taal maakt dat buitenlandse mensen het Indonesisch als een makkelijke taal beschouwen om te leren.