Van de oude Babyloniërs wordt gezegd dat zij de eersten waren die nieuwjaarsvoornemens maakten, zo’n 4000 jaar geleden. Zij waren ook de eersten die vastgelegde vieringen hielden ter ere van het nieuwe jaar – hoewel voor hen het jaar niet in januari begon maar half maart, toen de gewassen werden geplant. Tijdens een groot religieus festival van 12 dagen, Akitu genaamd, kroonden de Babyloniërs een nieuwe koning of bevestigden zij hun trouw aan de heersende koning. Ook beloofden zij de goden hun schulden te betalen en geleende voorwerpen terug te geven. Deze beloften kunnen worden beschouwd als de voorlopers van onze goede voornemens voor het nieuwe jaar. Als de Babyloniërs zich aan hun woord hielden, zouden hun (heidense) goden hen voor het komende jaar gunstig gezind zijn. Zo niet, dan zouden zij uit de gunst van de goden vallen – een plaats waar niemand wilde zijn.

LEES MEER: 5 Oude Nieuwjaarsvieringen

Een soortgelijk gebruik vond plaats in het oude Rome, nadat de hervormingsgezinde keizer Julius Caesar aan de kalender had gesleuteld en 1 januari had ingesteld als het begin van het nieuwe jaar rond 46 v.Chr. De maand januari, genoemd naar Janus, de god met twee gezichten wiens geest deuropeningen en bogen bewoonde, had een speciale betekenis voor de Romeinen. De Romeinen geloofden dat Janus symbolisch achterom keek naar het vorige jaar en vooruit naar de toekomst, en brachten de godheid offers en deden beloften van goed gedrag voor het komende jaar.

Voor de eerste christenen werd de eerste dag van het nieuwe jaar de traditionele gelegenheid om na te denken over iemands fouten in het verleden en zich voor te nemen om in de toekomst beter te doen en te zijn. In 1740 creëerde de Engelse geestelijke John Wesley, stichter van het Methodisme, de Covenant Renewal Service, die meestal op oudejaarsavond of nieuwjaarsdag wordt gehouden. Deze diensten, ook wel bekend als nachtwaken, omvatten lezingen uit de Schrift en gezang, en dienden als een spiritueel alternatief voor de luidruchtige vieringen die gewoonlijk gehouden worden om de komst van het nieuwe jaar te vieren. Nu populair in evangelische protestantse kerken, vooral in Afro-Amerikaanse denominaties en gemeenten, worden de nachtdiensten op oudejaarsavond vaak besteed aan bidden en het maken van voornemens voor het komende jaar.

Ondanks de religieuze wortels van de traditie, zijn nieuwjaarsvoornemens vandaag de dag een meestal seculiere praktijk. In plaats van beloften aan de goden te doen, maken de meeste mensen alleen aan zichzelf goede voornemens en richten ze zich puur op zelfverbetering (wat kan verklaren waarom zulke voornemens zo moeilijk lijken om na te komen). Volgens recent onderzoek zegt maar liefst 45 procent van de Amerikanen dat ze gewoonlijk nieuwjaarsvoornemens maken, maar slechts 8 procent slaagt erin hun doelen te bereiken. Maar dat trieste record zal mensen er waarschijnlijk niet van weerhouden om snel goede voornemens te maken – per slot van rekening hebben we zo’n 4000 jaar oefening gehad.

LEES MEER: Nieuwjaar Geschiedenis Feiten