“Never burn a bridge. “Dit is een van de meest consistente adviezen die ik heb gehoord in de afgelopen 20 jaar dat ik een bedrijf heb gehad. In wezen betekent dit dat je niet uit een situatie mag stappen of jezelf in een situatie moet gedragen waardoor de andere persoon in die situatie een negatief beeld van je krijgt, waardoor je in de duistere wereld van zakelijke roddels in een slecht daglicht komt te staan. Het idee is dat je nooit weet wanneer je weer met die persoon te maken krijgt en niet wilt dat je verleden je bottom line schaadt.

Dit werd een paar jaar geleden een echt ding voor mij. Ik stond op het punt een klant van formaat binnen te halen. Hij was een paar maanden eerder bij me gekomen, als zijn eerste en enige keuze om de ticketing voor zijn evenement te doen. We hadden een hartelijke en warme relatie opgebouwd in de loop van de jaren dat we in dezelfde creatieve gemeenschap werkten, en ik had oprechte bewondering voor het werk dat hij in die tijd had geproduceerd. We werkten de volgende maanden aan de nuances van zijn evenement en zorgden ervoor dat we alles onder controle hadden. Alles was geregeld tegen de tijd dat we aan de formaliteit van het tekenen van het contract toekwamen. Toen ik het document verstuurde, pauzeerde ik om dankbaar te zijn dat mijn jaren van relatievorming hadden geresulteerd in de manier waarop ik het liefst nieuwe klanten werf, namelijk de zachte verkoop. Ik hou niet van agressief zaken doen. Ik geef er de voorkeur aan dat het organisch gebeurt door wederzijdse ervaringen en het opbouwen van relaties die er meer toe doen dan het geld; net zoals het hier was gebeurd.

Toen ik hem een paar keer moest ondervragen over het terugkrijgen van het contract naar mij, vond ik het vreemd. Mijn intuïtie begon een zwarte wolk aan de horizon te voelen. Mijn vriend reageerde uiteindelijk om me te laten weten dat de deal niet doorging. Ondanks zijn protesten en zijn pleidooi voor mijn bedrijf, weigerde zijn financieringspartner zaken met ons te doen. Zijn partner had iets slechts over mij gehoord; niet noodzakelijk mijn bedrijf, maar specifiek mij.

Ik vroeg om details over het bezwaar, mijn vriend zei dat het onthullen ervan de vertrouwelijkheid van de beschuldiger in gevaar zou brengen en een toch al lastige en gespannen situatie nog erger zou maken. Ik vroeg om een ontmoeting met de financieringspartner om een kans te krijgen zijn bezwaren ronduit aan te pakken en hem een kans te geven mij daadwerkelijk te ontmoeten, mijn kant van het verhaal te horen en voor zichzelf een uitspraak te doen over mijn karakter, persoonlijkheid, of wat het bezwaar dan ook was. Hij was niet geïnteresseerd. Mijn vriend was overstuur, teleurgesteld en lichtelijk in verlegenheid gebracht. Hij zat in een slechte positie. Hij moest buigen voor zijn investeerder, maar hij wist dat ik veroordeeld werd zonder een eerlijk proces. Hij moest ook snel een nieuwe verkoper vinden en had maanden voorbereidingstijd verloren op een belangrijk onderdeel van zijn operatie.

Om te zeggen dat ik gevloerd was, zou een understatement zijn. Ik was al lang in zaken en had nog nooit een overeenkomst verloren door zo’n directe aanval op mijn karakter. Elke ondernemer begrijpt dat je dagelijks zaken verliest (of wint) door gesprekken over jou die je nooit hoort, maar om op zo’n grimmige manier met die realiteit geconfronteerd te worden, was schokkend. Het gebrek aan informatie rond de beschuldigingen verergerde mijn schok en liet me hulpeloos voelen.

De rimpeleffecten met sommige van mijn medewerkers verdiepten mijn onrust. Ik leid mijn bedrijf met dezelfde waarden als mijn leven. Bovenaan die lijst staat oprechte, meelevende en transparante communicatie. Dus toen ik mijn medewerkers over de situatie vertelde, zeiden een paar van hen dat mijn gebrek aan naleving van de ‘burning bridges’-regel waarschijnlijk de oorzaak van dit verlies was en dat ik mijn aanpak in de toekomst misschien moest evalueren. Misschien moet ik vaker de andere wang toekeren, of niet zo agressief zijn geweest bij het beschermen van mijn bedrijf. Omdat ik werk met een aantal van de beste mensen die op deze planeet rondlopen, en ik hun perspectieven zo hoog inschat, kon ik het niet laten om een aantal diepe vragen te stellen.

Ik zat een paar dagen in mijn kantoor en maakte een lange, harde wandeling door het verleden. Ik bekeek elke relatie die ik in de loop der jaren had opgebouwd en herbeleefde alle relaties waarbij de brandweer te hulp had kunnen worden geroepen. Na die martelende terugblik kwam ik tot dit inzicht over het verbranden van bruggen.

Als je 20 jaar relaties onderhoudt, gaan er bruggen branden, ongeacht hoe je je gedraagt. Ik moet nog een zakenman ontmoeten, met een blijvende kracht, die niet een of twee verkoolde bruggen in zijn verleden heeft. Sommige van die bruggen branden terwijl jij met machteloze tranen in je ogen toekijkt en emmers tranen op de brug gooit, zonder dat het iets oplevert. Sommige branden en je weet het niet eens, en over sommige giet je de benzine en steekt ze aan alsof je Daenerys Targaryen bent.

De realiteit is dat relaties eindigen, soms met liefde en bewondering en soms met negativiteit en gekwetste gevoelens. Het enige waar je altijd op kunt rekenen is dat er twee kanten aan het verhaal zitten en dat ze allebei helemaal waar zijn, afhankelijk van met welke partij je praat. De mythe die “never burn a bridge” in stand houdt, is dat jij controle hebt over het verhaal van de andere partij. Dat is niet zo.

Hier komt nog bij dat dit advies problematisch is voor vrouwen in de zakenwereld. Het vergroot de eis dat vrouwen voortdurend op hun hoede moeten zijn voor hoe we worden waargenomen en dat deze waarneming geen termen omvat als ‘emotioneel’, ‘agressief’, ‘storend’, of het gevreesde ‘bitchy’. Allemaal gemeenschappelijke kenmerken van een bruggenhoofdervaring. De eigenschappen die vrouwen worden voorgespiegeld (benaderbaar, niet-confronterend, aantrekkelijk) werken goed bij het bouwen van de brug. Maar wanneer ze zich bezighouden met zaken die zich lenen voor brand … een contract beëindigen, onderhandelen over een deal of salaris, een project vooruit helpen, of achter zaken aangaan; wordt dit advies vaak de bindende factor. Het laat vrouwen in een veel zwakkere positie als ze proberen concurrerend te zijn, te krijgen wat ze verdienen, een uitdaging te overwinnen of zelfs de ondergang te voorkomen.

Ik pleit er niet voor dat vrouwen minnelijke oplossingen en de hoogste intenties laten varen wanneer dat mogelijk is. Niemand, vooral ik niet, verkeert graag in een negatieve situatie. Met de leeftijd en de ervaring die ik eerder in mijn carrière niet had, heb ik ingezien dat mijn emoties meer kracht hebben als ze oordeelkundig worden toegepast. Waar ik voor pleit is een ander leidend principe dat je naar dezelfde minnelijke schikking kan brengen, zonder je macht te verliezen, vooral wanneer je niet het voordeel van een mooie exit krijgt. Kunt u uzelf in de spiegel aankijken?

Dit principe kreeg ik van mijn vader toen ik een tiener was. Hij vertelde me dat de ultieme en beste scheidsrechter van mijn gedrag, inclusief hoe ik anderen behandel als het slecht met me gaat, mijn vermogen was om voor mijn daden te staan tegenover de strengste en belangrijkste rechter die ik ooit zal hebben – mezelf. Als je het niet in de spiegel kunt verdedigen, zul je het nooit tegenover iemand anders kunnen verdedigen wanneer je daarom wordt gevraagd.

Die ondraaglijke dagen van reflectie over mijn zakelijk verleden gebeurden voor de preverbale spiegel. Aan het eind van die dagen, en alle dagen daarvoor en daarna, kan ik zeggen dat ik me volledig op mijn gemak voel met mijn daden en beslissingen ten aanzien van de moeilijke situaties die mijn bedrijf me heeft geboden. Naarmate ik verder ben gekomen van deze audit, ben ik tot het besef gekomen dat het enige waar ik eigenlijk spijt van heb, is dat ik niet naar mijn gevoel heb geluisterd en sommige van die bruggen niet eerder heb verbrand. Of in sommige gevallen mensen die mijn genereuze en meewerkende aard onwaardig waren, een tweede kans te geven om een brug met mij te bouwen.

Dus hier is mijn zuurverdiende advies voor al mijn zusterbedrijfseigenaren die er zijn (mijn broers zijn ook welkom):

• Trouw jezelf.
• Voet elke beslissing met een spiegel.
• Als je er goed mee omgaat, verontschuldig je dan nooit voor een beslissing en vraag ook nooit iemand zich te verontschuldigen voor de zijne. Als ze er niet goed mee zitten, zullen ze uiteindelijk hun excuses aanbieden (en jij ook), en als ze dat wel waren, zul je sowieso nooit een sorry van ze horen.
• Ben niet bang om de andere kant te horen en accepteer dat er twee verhalen tegelijk kunnen bestaan.
• Begrijp dat je niemand anders nodig hebt om je beslissing te bekrachtigen. Dit zal je helpen om roddel drama te vermijden, wat het resultaat is van het proberen om mensen aan ‘jouw kant’ te krijgen om je beslissing te valideren.
• Het is oké om bullshit te noemen, te vragen om wat je waard bent, uit een onevenwichtige relatie te stappen, iemands afwijzing te accepteren, of iemand af te wijzen.
• Je emoties zijn krachtig, eer ze en gebruik ze verstandig.

En in de onsterfelijke woorden van Beyoncé, ‘blijf altijd gracieus, de beste wraak is je papier.’

Kathryn Dickel is oprichter en CEO van Swaelu Media en Entertainment, en haar ticketing divisie, MIDWESTIX een toonaangevende leverancier van ticketing diensten in het Midwesten, gevestigd in Des Moines, Iowa.