Chiny w ciągu kilku dekad z biednego, słabo rozwiniętego kraju stały się drugą co do wielkości gospodarką świata.

Ale ta ogromna ekspansja bogactwa nie została równo podzielona między własnych obywateli.

W lipcowym numerze American Economic Review autorzy Thomas Piketty, Li Yang i Gabriel Zucman wykorzystali rachunki narodowe, ankiety i dane podatkowe do zbadania dystrybucji dochodów i bogactwa w Chinach w latach 1978-2015. Stwierdzają oni, że nierówności w Chinach zbliżają się obecnie do poziomu USA.

Rysunek 9 z Piketty et al. (2019)

Powyższy rysunek porównuje rozkład wzrostu dochodów w Chinach, Stanach Zjednoczonych i Francji w badanym okresie. Zarówno w Chinach, jak i w Stanach Zjednoczonych, wzrost przypadający na dolne 50 procent (reprezentowane przez najjaśniejszy szary pasek) był mniejszy niż wzrost ogólny. W międzyczasie, górne 10 procent w każdym z tych krajów zyskało ponadprzeciętny udział, nawet bardziej w przypadku najbogatszych z bogatych.

Kluczowa różnica między Chinami a USA polega na tym, jak dolne 50 procent podzieliło się zyskami. W Chinach średni dochód dla dolnych 50 proc. wzrósł pięciokrotnie w ujęciu realnym w ciągu prawie czterech dekad. Dla porównania, wzrost dochodów tej grupy w USA spadł o 1 procent. Że biedniejsze chińskie gospodarstwa domowe miały duże poprawy w ich pozycji (choć mniej niż bogatych chińskich gospodarstw domowych) być może uczynił nierówności bardziej akceptowalne, autorzy powiedział.

Autorzy powiedział, że ich ustalenia ilustrują, dlaczego patrząc na wzrost makroekonomiczny nie jest wystarczające: jest krytyczny, aby rozbić go i analizować, kto korzysta, a kto nie.

.