Ernest Augustus, zwany także (1799-1837) książę Ernest Augustus, Duke Of Cumberland, Duke Of Teviotdale, Earl Of Armagh, (ur. 5 czerwca 1771, Kew, Surrey, Eng.-zmarł 18 listopada 1851, Herrenhausen, Hanover ), król Hanoweru, od 1837 do 1851, piąty syn Jerzego III w Anglii. 18, 1851, Herrenhausen, Hanover ), król Hanoweru, od 1837 do 1851 roku, piąty syn Jerzego III Anglii.

Ernest August studiował w Getyndze, wstąpił do armii hanowerskiej i służył jako dowódca kawalerii, gdy wybuchła wojna między Wielką Brytanią a Francją w 1793 roku. Po wycofaniu się Hanoweru z wojny w 1795 r. powrócił do Anglii, a w 1799 r. został mianowany generałem porucznikiem armii brytyjskiej. W tym samym roku został mianowany księciem Cumberlandu.

W 1810 roku Ernest August został ciężko ranny przez napastnika, prawdopodobnie swojego lokaja Sellisa, który został znaleziony martwy; następnie dwóch mężczyzn zostało uwięzionych za twierdzenie, że książę zamordował swojego lokaja. Po wyleczeniu się z ran książę ponownie udał się na pole bitwy; jako brytyjski feldmarszałek dowodził armią hanowerską podczas kampanii 1813 i 1814 roku. Jednak po powrocie do Anglii w 1815 r., silny torysizm księcia uczynił go niepopularnym. Miał za złe parlamentowi, że ten odmówił mu zwiększenia zasiłku i na kilka lat wycofał się do Berlina. Po przystąpieniu Jerzego IV wrócił do Anglii, ale przestał odgrywać ważną rolę w polityce po przystąpieniu Wilhelma IV w 1830.

Gdy Wilhelm zmarł w czerwcu 1837 roku, korony Wielkiej Brytanii i Hanoweru zostały rozdzielone, a Ernest August, jako najbliższy męski spadkobierca zmarłego króla, został królem Hanoweru. Unieważnił on konstytucję nadaną przez Wilhelma w 1833 roku, a konstytucja, którą usankcjonował w 1840 roku, była charakterystyczna dla jego własnych nieliberalnych idei. Jego panowanie było burzliwe, a w chwili śmierci pojawiły się poważne problemy między królem a ludem. Następcą został jego syn, Jerzy V.

.