Watson może bagatelizować genetyczne dziedziczenie traumy. Ale jeśli jego twierdzenie, że działania i opinie rodzica wyznaczają kierunek rozwoju dziecka, to czy ostateczny efekt byłby zupełnie inny?
Zuchwałe przekonania Watsona wpłynęły na teorię społecznego uczenia się psychologa Alberta Bandury. Pracując w latach 60-tych, Bandura zakładał, że zachowania społeczne są w dużej mierze nabywane poprzez obserwację. W serii słynnych eksperymentów przeprowadzonych w 1961 i 1963 roku, Bandura umieścił dzieci w pokoju zabaw pełnym zabawek, z dorosłym modelem po drugiej stronie pokoju. W jednej grupie dorosły model zachowywał się agresywnie w stosunku do nadmuchiwanej lalki Bobo, bijąc ją, uderzając młotkiem i znęcając się nad nią słownie. W drugiej grupie dorosły model spokojnie bawił się z lalką. Kiedy dzieci zostały następnie zabrane do oddzielnego pokoju i dano im możliwość zabawy z ich własną lalką Bobo, te, które były narażone na brutalny model były bardziej skłonne do fizycznej i werbalnej agresji.
Dzieci, które zaobserwowały brutalne zachowanie u dorosłych modeli były o wiele bardziej prawdopodobne, aby wykazać brutalne zachowanie siebie, z dalszych eksperymentów pokazujących, że takie brutalne zachowanie często utrzymywało się przez miesiące.7
Przez naturę lub wychowanie, my ludzie rośniemy i żyjemy w cieniu naszych rodziców i naszego wychowania-szczególnie jeśli chodzi o traumę i tragedię.
Na pierwszy rzut oka, zasady oświecenia są bezpośrednio sprzeczne z zasadami greckiej tragedii. Jean-Jacques Rousseau powiedział, że „wszystko jest dobre, gdy opuszcza ręce Autora rzeczy; wszystko degeneruje się w rękach człowieka.” Podobnie jak inni myśliciele oświeceniowi, wierzył, że natura ludzka jest czysta i nieskalana, i że to społeczeństwo i inni ludzie ją psują. W całej Europie w tym „długim XVIII wieku” filozofowie tacy jak Voltaire, Thomas Paine i Adam Smith bronili rozumu i samostanowienia ponad tym, co uważali za staroświeckie wulgaryzmy religijnej ortodoksji, przesądów i świętych wojen. Ich ideałem było samodoskonalenie, racjonalność i sumiennie wykorzystywana wolna wola. Przez oświeceniową soczewkę ludzkość została uwolniona od przeszłości.
Bohaterowie głównych tragedii greckich, z drugiej strony, są więźniami losu, zmuszonymi do odegrania dziedzicznych klątw i traum rodowych. Ich życie jest niczym innym jak przejawem wolnej woli i samostanowienia. I nawet jeśli bohater wydaje się sprawować władzę – Edyp Sofoklesa jest tego doskonałym przykładem – to tylko po to, by ostatecznie ujawnić swoją bezsilność, czyli to, co Christopher Rocco nazywa „wszystkimi dwuznacznościami i ironiami samego oświecenia „8 . Nie chodzi o to, że greckim tragediopisarzom obca była wolna wola i samorealizacja. Oni po prostu rozumieli, że cechy, które ostatecznie będą gloryfikowane przez Oświecenie, nie mogą być przyjęte jednostronnie; inne siły zawsze działały.
W swoim eseju „Klątwy przodków” z 1999 roku, badacz klasyki Martin West potępia tendencję innych krytyków do odnoszenia się do terminu „dziedziczna klątwa”, „kiedy to, co mają na myśli, to odziedziczona wina, lub jakiś rodzaj genetycznego zepsucia, lub uporczywe, ale niewyjaśnione przeciwności losu.” Klątwy rodowe, zepsucie genetyczne. To połączenie jest wymowne: Zbadaj oba te pojęcia wystarczająco dokładnie, a granica między nimi się zatrze. To obciążone konotacje słowa „klątwa” – nadprzyrodzone, okultystyczne, folklorystyczne – które nas odrzucają.
Jeśli rozumiemy klątwę jako nic więcej lub mniej niż podwójną helisę wlokącą się przez nasze chromosomy lub twarde lekcje behawioryzmu, to jak bardzo nasze rozumienie losu zmieniło się w ciągu dwóch i pół tysiącleci?
Mike Mariani jest pisarzem i pedagogiem mieszkającym w Hoboken, NJ. Jego prace pojawiały się w The Atlantic, Newsweek, Pacific Standard, The Guardian i innych. Możesz śledzić go @mikesmariani.
1. Gagné, R. Ancestral Fault in Ancient Greece Cambridge University Press, New York, NY (2014).
2. Hughes, V. Epigenetics: the sins of the father. Nature 507, 22-24 (2014).
3. Champagne, F.A., et al. Maternal care associated with methylation of the estrogen receptor -α1b promoter and estrogen receptor-α expression in the medial preoptic area of female offspring. Endocrinology 147, 2909-2915 (2006).
4. Moore, M.S. Czy PTSD może być dziedziczne? Pacific Standard (2011).
6. Burt, S.A. Are there meaningful etiological differences within antisocial behavior? Wyniki metaanalizy. Clinical Psychology Review 29, 163-178 (2009).
7. Nolen, J.L. Bobo doll experiment. Encyclopaedia Britannica.
8. Rocco, C. Tragedy and Enlightenment: Athenian Political Thought and the Dilemmas of Modernity University of California Press, Berkeley, CA (1997).
.