Origami (japoński: 折り紙; ori, składać, i kami, papier; „składanie papieru”) jest japońską sztuką składania papieru. Celem tej sztuki jest tworzenie trójwymiarowych papierowych figur za pomocą geometrycznych fałd i wzorów zagnieceń. Dzisiaj, origami odnosi się do wszystkich rodzajów składania papieru, nawet tych nie japońskiego pochodzenia.

Origami wykorzystuje tylko niewielką liczbę różnych fałd, ale mogą one być łączone na wiele sposobów, aby skomplikowane projekty. Ogólnie rzecz biorąc, te projekty zaczynają się od kwadratowego arkusza papieru, którego boki mogą być różne kolory, i zazwyczaj postępują bez cięcia papieru. W przeciwieństwie do większości popularnych przekonań, tradycyjne japońskie origami, które było praktykowane od okresu Edo (1603-1867), często było mniej rygorystyczne w tych konwencjach, czasami tnąc papier podczas tworzenia projektu (Kirigami, 切り紙) lub zaczynając od prostokątnych, okrągłych, trójkątnych lub innych niekwadratowych arkuszy papieru.

Dzisiaj origami jest popularnym hobby i formą sztuki na całym świecie. Nowocześni praktycy rozwinęli nowe techniki, w tym mokre składanie, które pozwalają im na większą swobodę projektowania. Matematyczne zasady origami są wykorzystywane w technologii inżynieryjnej.

Historia

Początki origami są sporne, ale origami z pewnością jest bardziej rozpowszechnione w Japonii niż gdziekolwiek indziej. Origami było głównie tradycyjną sztuką aż Akira Yoshizawa pobudził artystyczny renesans origami z jego nowych osiągnięć, w tym mokrego składania i Yoshizawa-Randlett systemu diagramowania. W latach sześćdziesiątych sztuka origami stała się popularna na całym świecie, a nowe style, takie jak origami modułowe, i ruchy, w tym kirikomi, purysta i pureland, rozwinęły się.

Origins and Traditional Designs

„Wynalazek” składania papieru prawdopodobnie nastąpił wkrótce po wynalezieniu samego papieru. Papier został po raz pierwszy wynaleziony i spopularyzowany w Chinach, a wielu Chińczyków spekuluje, że origami wywodzi się z chińskiego składania papieru. Najwcześniejsze znane tradycje japońskiego składania papieru były pochodzenia ceremonialnego, takie jak japoński noshi (biały papier składany z paskiem suszonego abalone lub mięsa, dołączany do prezentów i uważany za znak dobrej fortuny), po raz pierwszy odnotowany w okresie Muromachi (1392-1573). Origami było początkowo używane tylko do celów religijnych z powodu wysokich kosztów papieru. Kiedy nowe techniki produkcji sprawiły, że papier stał się tańszy i bardziej dostępny, origami stało się popularne jako forma rozrywki, a tradycyjne papierowe figury, takie jak żuraw, zostały rozwinięte; w tym okresie zostały opublikowane dwie pierwsze książki o origami.

Rodzaj europejskiego origami rozwinął się niezależnie; złożone świadectwo chrztu z XVI wieku przedstawiające małego ptaszka (pajarita w języku hiszpańskim lub cocotte w języku francuskim) był jednym z jedynych modeli opracowanych poza Japonią.

Japońskie słowo „origami” samo w sobie jest złożeniem dwóch mniejszych japońskich słów: oru, co oznacza fałdę, i kami, co oznacza papier. To jest tylko niedawno, że wszystkie formy składania papieru zostały zgrupowane pod słowem origami. Wcześniej, składanie papieru dla zabawy było znane pod różnymi nazwami, w tym orikata, „orisue, orimono, tatamigami i tsutsumi (rodzaj opakowania prezentu używanego na oficjalne okazje). Nie jest jasne, kiedy słowo „origami” weszło do użycia; sugeruje się, że słowo to zostało przyjęte w przedszkolach, ponieważ znaki pisane były łatwiejsze do pisania dla małych dzieci. Inna teoria głosi, że słowo „origami” było bezpośrednim tłumaczeniem niemieckiego słowa Papierfalten, przywiezionego do Japonii wraz z ruchem przedszkolnym około 1880 roku.

Nowoczesne projekty i innowacje

Kompleksowe modele origami wymagają zazwyczaj cienkiego, mocnego papieru lub folii bibułowej do udanego złożenia; te lekkie materiały pozwalają na więcej warstw, zanim model stanie się niepraktycznie gruby. Nowoczesne origami oderwało się od tradycyjnych liniowych technik konstrukcyjnych z przeszłości, a modele są teraz często składane na mokro lub konstruowane z materiałów innych niż papier i folia. Nowa generacja twórców origami eksperymentował z technik marszczenia i gładkie płynące projekty stosowane w tworzeniu realistycznych masek, zwierząt i innych tradycyjnie artystycznych tematów.

Joseph Albers, ojciec nowoczesnej teorii koloru i sztuki minimalistycznej, nauczał origami i składanie papieru w 1920 i 1930s. Jego metody, które obejmowały arkusze okrągłego papieru, które zostały złożone w spirale i zakrzywione kształty, wpłynęły na współczesnych japońskich artystów origami, takich jak Kunihiko Kasahara. Friedrich Fröbel, założyciel przedszkoli, uznane wiązania papieru, tkania, składania i cięcia jako pomoce naukowe dla rozwoju dziecka na początku 1800.

Praca Akira Yoshizawa z Japonii, płodny twórca origami projektów i pisarz książek o origami, zainspirował nowoczesny renesans rzemiosła. Wynalazł on proces i techniki składania na mokro oraz stworzył początkowy zestaw symboli, standardowy system Yoshizawa-Randlett (później ulepszony przez Roberta Harbina i Samuela Randletta) do zapisywania instrukcji origami. Jego praca została rozpropagowana poprzez badania Gershona Legmana, opublikowane w przełomowych książkach Roberta Harbina, Paper Magic i Secrets of the Origami Masters, które wprowadziły szeroki świat składania papieru na Zachód w połowie lat 60-tych. Nowoczesne origami przyciąga na całym świecie, z coraz bardziej skomplikowanych wzorów i nowych technik, takich jak „mokre składanie”, praktyka zwilżania papieru nieco podczas składania, aby umożliwić gotowy produkt, aby utrzymać kształt lepiej, i odmian, takich jak modułowe origami (znany również jako jednostki origami), gdzie wiele jednostek origami są montowane w celu utworzenia dekoracyjną całość.

Sadako i tysiąc żurawi

Jednym z najbardziej znanych wzorów origami jest japoński żuraw (orizuru, 折鶴). Żuraw jest pomyślny w kulturze japońskiej; legenda mówi, że każdy, kto złoży tysiąc papierowych żurawi, spełni pragnienie swego serca. Wielu Japończyków przygotowuje girlandę z tysiąca papierowych żurawi (senbazuru), gdy przyjaciel lub członek rodziny jest chory, jako formę modlitwy o jego wyzdrowienie.

Słynna historia uczyniła z żurawia origami symbol pokoju. W 1955 roku, dwunastoletnia japońska dziewczynka o imieniu Sadako Sasaki, który został narażony na promieniowanie bombardowania atomowego Hiroszimy jako niemowlę, umierał na białaczkę. Postanowiła złożyć tysiąc żurawi w nadziei, że zostanie wyleczona. Kiedy zdała sobie sprawę, że nie przeżyje, życzyła sobie pokoju na świecie i zakończenia cierpienia. Sadako złożyła ponad 1300 żurawi przed śmiercią i została pochowana z wieńcem z tysiąca żurawi, aby uhonorować swoje marzenie. Chociaż jej wysiłek nie mógł przedłużyć jej życia, poruszył jej przyjaciół, którzy postawili granitowy pomnik Sadako w Parku Pokoju w Hiroszimie: młoda dziewczyna stojąca z wyciągniętą ręką, z papierowym żurawiem lecącym z jej palców. Opowieść o Sadako została przedstawiona w wielu książkach i filmach. W jednej z wersji Sadako napisała haiku, które na język angielski tłumaczy się jako: „Napiszę pokój na twoich skrzydłach, a ty polecisz dookoła świata, aby dzieci nie musiały już umierać w ten sposób.”

Papier i inne materiały

Chociaż do składania można użyć prawie każdego materiału laminarnego, wybór użytego materiału ma duży wpływ na składanie i ostateczny wygląd modelu.

Zwykły papier kopiowy o gramaturze 70-90 gram/metr² może być użyty do prostych złożeń, takich jak żuraw i bomba wodna. Papiery o wyższej gramaturze 100 gram/metr² lub więcej mogą być składane na mokro. Ta technika pozwala na bardziej zaokrąglone rzeźbienie modelu, który po wyschnięciu staje się sztywny i wytrzymały.

Specjalny papier do origami, często określany również jako kami, jest sprzedawany w paczkowanych kwadratach o różnych rozmiarach od 2,5 do 25 centymetrów lub więcej. Zazwyczaj jest kolorowy z jednej strony i biały z drugiej, jednak istnieją wersje dwukolorowe i wzorzyste, które mogą być skutecznie wykorzystywane do tworzenia wielokolorowych modeli. Papier do origami waży nieco mniej niż papier do kopiowania, dzięki czemu nadaje się do szerszego zakresu modeli.

Papier z podkładem foliowym, jak sama nazwa wskazuje, jest arkuszem cienkiej folii przyklejonej do arkusza cienkiego papieru. Związana z tym jest folia bibułowa, którą można wykonać poprzez przyklejenie cienkiego kawałka bibuły do kuchennej folii aluminiowej. Na odwrotnej stronie można przykleić drugi kawałek chusteczki, tworząc kanapkę z chusteczki/folii/tkaniny. W handlu dostępny jest papier z podkładem foliowym. Oba rodzaje materiałów foliowych są odpowiednie dla złożonych modeli.

Papiery rzemieślnicze takie jak unryu, lokta, hanji, gampi, kozo, i saa mają długie włókna i są często bardzo silne. Jak te papiery są floppy, są one często backcoated lub zmiana rozmiaru z metylocelulozy lub pasty pszennej, aby usztywnić je przed złożeniem. Te papiery są niezwykle cienkie i ściśliwe, co pozwala na cienkie, zwężone kończyny, jak w przypadku modeli owadów.

Matematyka Origami

Praktyka i badanie origami obejmuje kilka tematów matematycznych zainteresowania. Na przykład, problem flat-foldability (czy wzór fałdy mogą być składane do dwuwymiarowego modelu) był tematem znaczących badań matematycznych. Marshall Bern i Barry Hayes udowodnili, że składanie płaskiego modelu z wzoru zagnieceń jest NP kompletne.

Papier wykazuje zerową krzywiznę gaussowską we wszystkich punktach na swojej powierzchni i składa się naturalnie tylko wzdłuż linii o zerowej krzywiźnie. Ale krzywizna wzdłuż powierzchni niezłożonego zagięcia w papierze, jak to łatwo zrobić z mokrym papierem lub paznokciem, nie wykazuje już tego ograniczenia.

Problem sztywnego origami („gdybyśmy zastąpili papier blachą i mieli zawiasy w miejsce linii zagięcia, czy nadal moglibyśmy złożyć model?”) ma znaczące zastosowanie praktyczne. Na przykład, Miura mapa fałd jest sztywny fałd, który został użyty do rozmieszczenia dużych paneli słonecznych dla satelitów kosmicznych.

Technical Origami

Pola technicznego origami, znany również jako origami sekkei, rozwinęła się niemal równolegle z origami matematycznego. We wczesnych dniach origami, rozwój nowych projektów był w dużej mierze mieszanką prób i błędów, szczęścia i zrządzenia losu. Jednak dzięki postępom w matematyce origami, podstawowa struktura nowego modelu origami może być teoretycznie wykreślona na papierze, zanim jeszcze dojdzie do faktycznego złożenia. Ta metoda origami projekt został zapoczątkowany przez Roberta J. Lang, Meguro Toshiyuki i innych, i pozwala na tworzenie niezwykle złożonych modeli wielogałęziowych, takich jak wiele-legged centipedes i postaci ludzkich z palcami i toes.

Głównym punktem wyjścia dla takich projektów technicznych jest wzór marszczenia (często w skrócie jako „CP”), który jest zasadniczo układ marszczeń wymaganych do utworzenia ostatecznego modelu. Chociaż nie ma na celu jako substytut diagramów instruktażowych, składanie z crease wzorów staje się popularne, częściowo ze względu na wyzwanie, aby być w stanie „złamać” wzór, a także częściowo, ponieważ crease wzór jest często jedynym dostępnym zasobem do składania danego modelu, jeśli projektant zdecyduje się nie produkować diagramy.

Paradoksalnie, gdy projektanci origami wymyślić wzór fałd dla nowego projektu, większość mniejszych fałd są stosunkowo nieistotne i dodane tylko w kierunku zakończenia crease wzór. To, co jest ważniejsze, to alokacja regionów papieru i sposób, w jaki są one mapowane do struktury projektowanego obiektu. Dla specyficznej klasy baz origami znanych jako „jednoosiowe bazy”, wzór przydziałów jest określany jako „pakowanie po okręgu”. Korzystanie z algorytmów optymalizacji, circle-packing figura może być obliczona dla każdej jednoosiowej podstawy arbitralnej złożoności. Po obliczeniu tej figury można dodać zagniecenia, które są następnie wykorzystywane do uzyskania struktury podstawy. Nie jest to unikalny proces matematyczny, stąd możliwe jest, aby dwa projekty miały takie samo rozmieszczenie okręgów, a jednak różne struktury wzorów zagnieceń.

Origami jako hobby

Origami jest popularnym hobby w Japonii zarówno dla dzieci jak i dorosłych. Przed pojawieniem się telewizji i gier wideo, origami było powszechną formą rozrywki w domu dla japońskich dzieci. Sklepy z artykułami papierniczymi oferują wiele odmian papieru do origami. Oprócz tradycyjnych papierów, często pojawiają się nowe wzory, drukowane popularnymi postaciami z kreskówek, ekscytującymi wzorami i kolorami oraz tuszami termicznymi, które zmieniają kolor w zależności od temperatury. Niektóre projekty origami produkują zabawki, takie jak papierowe hełmy samurajskie, piłki, pudełka, bomby wodne, żaby, gwiazdy ninja, samoloty papierowe i animowane twarze.

Origami jest używany do wielu uroczystych i religijnych celów, takich jak ozdoby świątyń i sanktuariów przodków, prezentacji darów i ofiar świątynnych, przygotowania do obchodów Nowego Roku i dekoracji tablic upamiętniających specjalne okazje. Origami jest czasami używane jako środek do praktykowania buddyzmu Zen, ze szczególnym uwzględnieniem rytuału, koncentracji, wewnętrznego nastawienia artysty i znaczenia wzorów. Dorośli czasami uczęszczają na zajęcia z „mistrzami” origami, aby nauczyć się składać skomplikowane figury.

Origami i rozwój dziecka

Składanie papieru jest uznawane za doskonały środek do rozwijania koordynacji ręka-oko i koncentracji umysłowej u małych dzieci. Wykazano, że użycie rąk bezpośrednio stymuluje pewne obszary mózgu. Ponieważ udane origami wymaga wykonania precyzyjnych geometrycznych zagięć, uczy również dzieci zwracania uwagi na szczegóły i poświęcania czasu na poprawne wykonanie zagięć. Origami jest często wykorzystywane jako zajęcie w przedszkolach i szkołach podstawowych. Praca z kolorami i trójwymiarowymi obiektami zwiększa również świadomość perspektywy i wrażliwość artystyczną.

Origami jest również używany do celów terapeutycznych, takich jak terapia sztuką i rehabilitacji po urazie lub udaru mózgu. Brytyjski folder papieru John Smith wymyślił Pureland Origami, który używa tylko góry i doliny fałdy, aby origami łatwiejsze dla niedoświadczonych folderów i tych, którzy mają upośledzone umiejętności motoryczne. Ponieważ wiele z bardziej skomplikowanych procesów powszechnych w zwykłym origami jest niemożliwych do wykonania dla tych osób, opracowano alternatywne manipulacje w celu uzyskania podobnych efektów.

• Fuse, Tomoko. Unit Origami: Multidimensional Transformations. Tokio: Japan Publications, 1990. ISBN 0870408526
• Ishii, Takayuki. One Thousand Paper Cranes: The Story of Sadako and the Children’s Peace Statue. ISBN 0440228433
• Kasahara, Kunihiko. Origami Omnibus: Paper Folding for Everybody. Tokyo: Japan Publications, Inc. ISBN 4817090014
• Kasahara, Kuniko i Toshie Takahama. Origami dla koneserów. Tokyo: Japan Publications, Inc, 1987. ISBN 0870406701
• Harbin, Robert. Teach Yourself Origami. NTC/Contemporary Publishing Company, 1992.
• Kasahara, Kunihiko. Extreme Origami. Sterling, 2003. ISBN 0806988533
• Lang, Robert J. Origami Design Secrets: Mathematical Methods for an Ancient Art. A. K. Peters, Ltd., 2003.
• Lang, Robert J. The Complete Book of Origami: Step-by-Step Instructions in Over 1000 Diagrams. Mineola, NY: Dover Publications, 1988. ISBN 0486258378

All links retrieved January 4, 2019.

• Robert J. Lang Origami
• Origami Forum – The Online Origami Forum
• Joseph Wu’s Origami Page – Many fascinating and well-documented features
• The FOLDS.NET – Guide to Paperfolding Instructions on the Web
• Gilad’s Origami Page – Setki recenzji książek o origami (z obrazkami) i ogromne galerie złożonych modeli
• BARF – Bay Area Rapid Folders
• OrigamiWorld – Origami po angielsku, niemiecku i holendersku
• Origami USA’s Website – Główna organizacja origami w Stanach Zjednoczonych, sprawdź ich bazę danych modeli
• British Origami Society
• Origami Austria – Oficjalna strona Origami Austria, dostępna w języku angielskim i niemieckim