Odpowiedź: Karen Martinez, MD

Istnieją pewne obawy związane z długotrwałym stosowaniem Ativanu (lorazepamu) i innych benzodiazepin, takich jak Klonopin (klonazepam) i Xanax (alprazolam), ze względu na możliwość uzależnienia od tych leków, jak również doniesienia o związku ze zmianami funkcji poznawczych, jeśli są stosowane przez długi czas. Mam kilku pacjentów z różnymi zaburzeniami lękowymi, w tym z PTSD, którzy muszą stosować te leki w dłuższej perspektywie i staram się utrzymywać je w możliwie najniższej dawce i stale monitorować pod kątem wszelkich oznak uzależnienia lub zmian poznawczych. Uzależnienie oznacza zarówno fizyczną, jak i psychiczną zależność od leku, a także tolerancję (konieczność ciągłego zwiększania dawki, aby uzyskać ten sam efekt) oraz brak reakcji na lek w przepisanej dawce. Jeśli pacjent z PTSD jest na leku w tej samej dawce przez długi okres czasu, nie jest to uważane za uzależnienie.

About Karen

Karen G. Martinez, MD, MSc jest psychiatrą dzieci i młodzieży w San Juan, Puerto Rico. Jest adiunktem na Uniwersytecie w Puerto Rico, gdzie kieruje Centrum Badań i Leczenia Lęku i Niepokoju. Jako dyrektor tego ośrodka kieruje interdyscyplinarnym zespołem, który opracowuje protokoły badań i leczenia mające na celu poprawę oceny i leczenia lęku u Portorykańczyków. Centrum to składa się z interdyscyplinarnej grupy psychiatrów, neurobiologów, psychologów i terapeutów zajęciowych badających rolę fizjologicznego strachu w zaburzeniach lękowych oraz kulturową adaptację metod leczenia zaburzeń lękowych. Jest również głównym badaczem i dyrektorem finansowanego przez NIH Programu Rozwoju Kariery i Edukacji Latynoskich Badań Klinicznych i Translacyjnych na Uniwersytecie Puerto Rico. W 2006 roku ukończyła studia podoktoranckie Master’s in Clinical Research, a następnie kontynuowała otrzymywanie wsparcia instytucjonalnego, NIH i Fundacji Susan G. Komen dla swoich badań. Jej praca badawcza została wyróżniona wieloma nagrodami, w tym Career Development Award przyznaną przez Anxiety and Depression Association of America (ADAA) oraz Minority Faculty Award przyznaną przez American College of Neuropsychopharmacology (ACNP). Jest aktywnym członkiem kilku organizacji zawodowych, takich jak ADAA, gdzie zainicjowała wiele projektów mających na celu zwiększenie dostępu do zróżnicowanej populacji, w tym przewodniczenie Women’s Mental Health Special Interest Group.

Pytanie: Czy uczestnictwo w internetowej grupie wsparcia jest naprawdę pomocne, jeśli masz zaburzenia lękowe lub depresję?
Odpowiedź: by Paul Greene, PhD

Na pewno może być! Ale nie jest to substytut profesjonalnej pomocy.

Wielu ludzi uważa, że grupy wsparcia online mogą być bardzo pomocne w przypadku trudności emocjonalnych, takich jak lęk lub depresja. To może być bardzo pocieszające wiedząc, że są tam inni, którzy mają ten sam problem! Innym sposobem, w jaki internetowe grupy wsparcia mogą być użyteczne, jest to, że można się tam nauczyć pomocnych strategii radzenia sobie z lękiem lub depresją. Jeśli zadziałały one dla innych, być może zadziałają również dla Ciebie.

Jednakże ważne jest, aby wiedzieć, że zaburzenia lękowe i depresja są stanami, które zazwyczaj dobrze reagują na leczenie. Nie należy mylić uczestnictwa w grupie online z otrzymywaniem rzeczywistego leczenia (pomocne grupy mogą być). Jedną wielką rzeczą, którą widziałem, że ludzie dostają od grup online jest inspiracja historiami tych, którzy przezwyciężyli ten sam problem szukając terapii lub leków.

Niestety, mogą być minusy takich grup. Dla osób z objawami obsesyjno-kompulsywnymi, uczestnictwo w grupie może stać się rytuałem, który pogarsza objawy. Ponadto czasami ludzie w tych grupach zalecają podejścia lub strategie, które nie są pomocne, lub strategie, które zadziałały dobrze dla nich, ale byłyby przeciwskuteczne dla ciebie. Moim zdaniem te wady grup wsparcia online są prawdziwymi ograniczeniami tego, jak bardzo są one użyteczne.

Podsumowując, internetowe grupy wsparcia mogą być z pewnością pomocne, ale mają pewne minusy i nie są substytutem dla uzyskania profesjonalnego leczenia.

O Paulu

Dr Paul Greene jest dyrektorem Manhattan Center for Cognitive-Behavioral Therapy w Nowym Jorku. Otrzymał tytuł doktora psychologii klinicznej na Uniwersytecie w Bostonie i ukończył szkolenie podoktorskie w Memorial Sloan-Kettering Cancer Center i Mount Sinai School of Medicine. Dr Greene przez sześć lat pracował jako adiunkt w Mount Sinai School of Medicine. Jest ekspertem w dziedzinie leczenia zaburzeń lękowych i pokrewnych oraz zastosowania mindfulness w poznawczo-behawioralnych interwencjach klinicznych.

Pytanie: How Do I Know If I Should be on Medication for Anxiety and Depression?
Answer: by ADAA member Dominque Apollon, MA, LPC, NCC

When it comes to medication, people usually feel one of two ways about it. Są tacy, którzy są „anty-lekami” i woleliby zrobić cokolwiek, aby poczuć się lepiej bez potrzeby uzyskania recepty, a następnie są tacy, którzy chcą leków, ponieważ widzą je jako „magiczną pigułkę”, która zajmie się wszystkimi ich problemami. Przed skokiem do leków, chciałbym zasugerować poszukiwanie profesjonalisty medycznego, aby odpowiedzieć na wszelkie pytania, które możesz mieć o procesie. Idealnie, konsultacje z terapeutą zdrowia psychicznego, aby zidentyfikować objawy, z jakimi się spotykasz, mogą pomóc nadać sens temu procesowi. Specjalista zdrowia psychicznego zapozna Państwa z szerokim zakresem zaburzeń lękowych i nasilenia depresji, tak aby mogli Państwo lepiej zrozumieć swoje objawy i sposoby ich przezwyciężenia. ADAA posiada również wiele zasobów, które można przeglądać, aby dowiedzieć się więcej faktów na temat lęku i depresji. Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) jest skutecznym elementem w leczeniu zaburzeń lękowych. Aktywacja behawioralna wraz z CBT może być pomocna w leczeniu depresji.

Więc, kiedy jest odpowiedni czas, aby rozważyć leki? Powiedziałbym, że wtedy, gdy stwierdzisz, że lęk lub depresja stały się wyniszczające i zaczynają wpływać na twoją zdolność do funkcjonowania. Czy stwierdzasz, że lęk lub depresja powodują napięcia w twoich związkach, czy też trudno jest ci utrzymać koncentrację w pracy, ponieważ za bardzo zaprzątasz sobie głowę? Objawy te mogą mieć wpływ na Twoje ogólne samopoczucie, dlatego warto podjąć odpowiednie działania. Twój terapeuta może pomóc Ci znaleźć psychiatrę, możesz też skontaktować się z lekarzem pierwszego kontaktu, aby omówić możliwości leczenia farmakologicznego. Badania wykazały, że połączenie CBT i leków jest najskuteczniejszą metodą leczenia. Należy jednak pamiętać, że leki są tylko jednym z wielu dostępnych narzędzi w „skrzynce z narzędziami lękowymi”. Kiedy nauczysz się umiejętności radzenia sobie, zacznij ćwiczyć to, czego się nauczyłeś i wdrożysz te techniki do swojej codziennej rutyny, zaczniesz dostrzegać pozytywne zmiany.

Chcesz zrobić pierwszy krok? Sprawdź narzędzie ADAA’s Find A Therapist, aby znaleźć terapeutę w pobliżu.

O Dominique

Dominique otrzymała tytuł magistra na DePaul University w Clinical Mental Health Counseling. Jej doświadczenie kliniczne obejmuje pracę w organizacji non-profit pomagającej dzieciom, nastolatkom, młodzieży i dorosłym doświadczającym traumy. Przed rozpoczęciem pracy w NVisionYou, Dominique pracowała w prywatnej praktyce specjalizując się w leczeniu lęku, depresji, OCD, specyficznych fobii, trichotillomanii i innych zaburzeń związanych ze stresem. Dominique jest Licensed Professional Counselor i posiada certyfikat komisji. Dominique jest również w komisji edukacji publicznej dla Anxiety and Depression Association of America, gdzie ma na celu poprawę i rozszerzenie edukacji publicznej i zasięg o lęku, depresji i współwystępujących zaburzeń poprzez zawartość strony internetowej, webinaria, wpisy na blogu, zasięg w mediach społecznościowych i inne wspólne projekty edukacyjne.

Pytanie: Can I 'get over’ my anxiety without seeking help?
Answer: by ADAA member Richa Bhatia, MD, FAPA

Experiencing some feelings of nervousness or worry is a normal reaction to stressors, and may even be useful in certain situations. Jeśli jednak niepokój staje się nadmierny, wszechobecny lub trudny do opanowania i wpływa na jeden lub więcej obszarów Twojego życia, możesz cierpieć z powodu zaburzeń lękowych. W takim przypadku ważne jest, aby szukać pomocy. Należy również szukać pomocy, jeśli nie jesteś pewien, czy twój niepokój jest normalną częścią życia lub zaburzenia lękowe.

Jeśli cierpisz z powodu zaburzeń lękowych, ryzyko nie szukając profesjonalnej pomocy są znaczne. Nieleczone, zaburzenia lękowe mogą się pogłębiać i wyniszczać z czasem, często prowadząc do unikania i znacznego upośledzenia kluczowych aspektów życia, takich jak praca, szkoła, związki i/lub funkcjonowanie społeczne.

Dobrą wiadomością jest to, że dostępne są skuteczne, dobrze zbadane i bezpieczne metody leczenia zaburzeń lękowych. Lekarz najpierw wykona badanie kontrolne, aby upewnić się, że lęk nie jest wynikiem leżącego u podstaw problemu medycznego. Do leczenia zaburzeń lękowych, psychoterapii lub leków lub obu, mogą być zalecane. Zalecenie to jest zazwyczaj wydawane we współpracy z pacjentem, biorąc pod uwagę rodzaj i nasilenie dolegliwości oraz inne czynniki.

Często ludzie niechętnie szukają pomocy, ponieważ obawiają się kosztów lub potencjalnych niedogodności związanych z leczeniem, lub skutków ubocznych, o których mogli słyszeć. Jeśli masz obawy lub wątpliwości, omów je i wyjaśnij z lekarzem podstawowej opieki zdrowotnej, który może poprowadzić cię we właściwym kierunku. Gdy szukasz profesjonalnej pomocy dla lęku i masz obawy lub pytania dotyczące opcji leczenia, nie powinieneś wahać się przedyskutować je z lekarzem prowadzącym. Mogą oni odpowiedzieć na Twoje pytania, a w wielu przypadkach zaproponować rozwiązania, które złagodzą Twoje obawy, a tym samym pozwolą Ci dojść do planu leczenia, z którym czujesz się komfortowo.

O Richa

Richa Bhatia, MD, FAPA jest psychiatrą dzieci, młodzieży i dorosłych, z podwójnym certyfikatem Zarządu w psychiatrii dzieci, młodzieży i ogólnej. Jest autorką 2 książek: 'Demystifying Psychiatric Conditions and Treatments’ oraz ’65 Answers about Psychiatric Conditions’. Wcześniej pracowała jako członek wydziału psychiatrii w Harvard Medical School i Geisel School of Medicine w Dartmouth. Pełni funkcję Associate Editor w Current Psychiatry, Section Editor w Current Opinion in Psychiatry oraz jest członkiem rady redakcyjnej kilku innych czasopism psychiatrycznych. Jest ekspertem w Psychology Today i Thrive Global. Interesuje się zaburzeniami depresyjnymi i lękowymi wieku dziecięcego, interfejsem pomiędzy stanami medycznymi i psychiatrycznymi, diagnozą różnicową, współczuciem i zapobieganiem mobbingowi. Jest aktywną członkinią Sekcji Psychiatrii Dzieci i Młodzieży Światowego Towarzystwa Psychiatrycznego (WPA), Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego oraz Amerykańskiego Stowarzyszenia Lęku i Depresji.

Pytanie: Jak mogę wspierać członka mojej rodziny z lękiem bez podsycania go?
Odpowiedź: przez członka ADAA Andreę Umbach, PsyD, ABPP

Wspieranie członka rodziny z lękiem może być bardzo przytłaczające i mylące, ponieważ często nie wiemy, kiedy naciskać, kiedy się odchylać i jak być najbardziej pomocnym. Wielu bliskich mówiło, że chcą zrobić wszystko, co w ich mocy dla członka rodziny z lękiem, ale jednocześnie czują się, jakby chodzili po kruchych jajkach i nie mają pojęcia, co robić.
Zakwaterowanie rodziny jest bardzo powszechne. Krewni są wciągani w cykl lękowy poprzez pomoc w wykonywaniu rytuałów, wspieranie unikania i/lub nadmierne uspokajanie. Chociaż nasze intencje są dobre, składamy obietnice, których nie jesteśmy w stanie dotrzymać („nic złego się nie stanie”), przejmujemy władzę, której nie mamy („nie martw się, ochronię cię”) i/lub staramy się odsunąć od siebie problem („nic ci nie jest”). Chociaż te strategie mogą wydawać się pomocne, tak naprawdę są tylko krótkoterminowym rozwiązaniem i nie wspierają osoby z lękiem w oderwaniu się od rzeczywistości.
Co więc możemy zrobić? Po pierwsze, nasi bliscy z lękiem chcą być wysłuchani i zrozumiani. Musimy potwierdzić ich doświadczenie i wysłuchać ich zmagań. Jeśli twój współmałżonek naprawdę martwi się utratą pracy lub twoje dziecko wierzy, że dotknięcie klamki drzwi nieparzystą liczbę razy sprawi, że będzie złe, możemy pomóc w uznaniu tego, jak trudne jest to dla nich („Wiem, że to jest dla ciebie naprawdę przerażające” lub „Dobrze jest czuć się niepewnie”).
Po drugie, musimy ustalić rozsądne granice wokół naszych własnych zachowań i wspierać ich w ustalaniu własnych granic. Ograniczając akomodację w teraźniejszości, będą mieli możliwość budowania własnych umiejętności na przyszłość. Nowy program o nazwie SPACE (Supportive Parenting for Anxious Childhood Emotions) wykazał, że zmiana zachowania rodziców może mieć znaczący wpływ na lęk ich dziecka.
Na koniec chcemy zaoferować wsparcie w postaci zachęty. Możemy chwalić naszych bliskich za odwagę, elastyczność, tolerancję, akceptację, siłę i gotowość do wprowadzania zmian. Możemy ich dopingować, gdy podchodzą do trudnych spraw, wyrażając naszą wiarę w ich możliwości i odporność („jesteś silny i możesz to zrobić”).

O Andrei:
Andrea Umbach, Psy.D., ABPP, jest licencjonowanym psychologiem i partnerem założycielem w BASE Cognitive Behavioral (www.findyourbase.com) w Charlotte, NC. Posiada certyfikat w Behawioralnej & Psychologii Poznawczej. Dr Umbach chętnie pracuje z dorosłymi, nastolatkami i dziećmi w wieku 12+ zarówno w formie indywidualnej, jak i grupowej, a także prowadzi szkolenia, prezentacje i konsultacje. Jest autorką książki „Conquer Your Fears & Phobias for Teens”, unikalnego źródła wiedzy dla nastolatków (i dorosłych), które pozwala lepiej zrozumieć cykl lęku i jak go przezwyciężyć. Jest ona członkiem ADAA od ponad 10 lat i służy w komitecie edukacji publicznej. Dr Umbach została uhonorowana nagrodą ADAA Clinician Trainee Award (2012) i uczestniczyła w programie Alies Muskin Career Development Leadership Program (2016). Założyła również Charlotte Anxiety Consortium (www.charlotte-anxiety.org).

Masz pytanie? Proszę wysłać e-mail na adres [email protected]

.