De gerelateerde vragen en antwoorden kunnen erg nuttig zijn. Ik hoop dat je ze zult doornemen.

Inconsistentie is zeker het probleem dat er voor mij uitspringt. Dit is vaak, zoals in dit voorbeeld, niet te voorkomen. Dus sla jezelf niet op de borst – dingen gebeuren.

Als gedragsdeskundige zeg ik dat je je ‘gevechten’ heel zorgvuldig moet kiezen. Als je kind je wakker houdt en je moet naar je werk, geef dan onmiddellijk toe aan wat het beste werkt. Het lijkt misschien contra-intuïtief, maar als je een kind lang laat schreeuwen en dan (omdat je wanhopig bent) toegeeft, heb je een patroon gecreëerd. Je hebt je kind verteld dat als het een uur – twee – langer schreeuwt, dat het gewoon door moet gaan met schreeuwen en dat jij dan zult toegeven.

Dus, ik zou tijdelijk toegeven totdat je een paar nachten hebt om de spaanders te laten vallen waar ze mogen vallen. Die nachten kunnen voor u wel eens bijna slapeloos zijn. Het kind zal zich opwinden, rood aanlopen, zweten en erg ongelukkig zijn terwijl u uw standpunt inneemt. Ik stel niet voor om je kind urenlang alleen te laten huilen — maar om dingen te zeggen als, “Ik hou van je. Ik ben hier. Tijd om te gaan slapen.” Daarna breng je je kleine jongen terug naar bed — zachtjes en liefdevol. Je boosheid (natuurlijk zul je boos zijn) zal helemaal niet helpen – dus doe alles wat in je macht ligt om het te verbergen. Tijd om je Oscar te verdienen. Deze dingen worden meestal veel erger voordat ze beter worden. Het is altijd beter om meteen toe te geven als je het je niet kunt ‘veroorloven’ om de afstand te gaan. Dit is waarom je voorzichtig moet zijn met welke gevechten je kiest.

Dus ik denk andere vragen en antwoorden, sites zoals LINK naar Dr. Sears over slaapproblemen en gewoon je moment kiezen om te vechten / het uit te zoeken.

Ik weet wel hoe overweldigend het kan zijn om zonder slaap te zitten, dus ik raad ook aan om af te wisselen met je partner. Jij hebt 4 uur nodig om te slapen en zij ook. Dat betekent 4 uur lang zo min mogelijk gestoord worden door de slapende ouder. Dingen als witte ruis, de babyfoon uitzetten, oordopjes — wat ook maar werkt voor degene die probeert te slapen, het kan allemaal werken en jullie er doorheen helpen. Maak je partner echter wel wakker als je echt kwaad wordt. Slaan, schreeuwen, boosheid zijn precies de verkeerde dingen om te doen – en het is echt moeilijk om niet boos te zijn. Als het echt erg wordt en het is mogelijk, gebruik dan een ziektedag — maar als je eenmaal begint met het herstellen van de situatie, kun je niet meer terug om het kind te laten regeren.

Een ziekte kan je weer helemaal terugbrengen naar het begin, net als vakanties, of andere veranderingen. Als je opnieuw moet beginnen en het is geen goed moment, nogmaals — geef onmiddellijk toe. Dit leert het kind dat zijn ouders de baas zijn, ook al lijkt dat niet logisch.

(Misschien een oppas inhuren of een familielid inschakelen in het weekend overdag voordat u begint met repareren — en slapen terwijl zij op uw kind passen.)

Heel veel succes!