Kennis van de oorsprong en domesticatiegeschiedenis van gewasplanten is belangrijk voor studies die erop gericht zijn de erosie van genetische hulpbronnen door het verlies van ecotypen en landrassen en habitats en de toegenomen verstedelijking te voorkomen. Dergelijke kennis versterkt ook het vermogen van moderne landbouwsystemen om de domesticatie van hoogwaardige potentiële gewassen te ontwikkelen en op te schalen, hetgeen kan worden bereikt door verbetering van de kennis die helpt bij het identificeren en selecteren van hoogwaardige plantensoorten binnen hun lokaliteit, het identificeren en toepassen van de meest geschikte vermeerderingstechnieken voor het verbeteren van gewassen en het integreren van verbeterde gewassoorten in de landbouwsystemen. De studie van de domesticatiegeschiedenis en de voorouders verschaft middelen voor de instandhouding van het kiemplasma door de oprichting van genenbanken, grotendeels als zaadverzamelingen, en de instandhouding van natuurlijke habitats. Informatie over de evolutie van gewassen en in het bijzonder over patronen van genetische verandering als gevolg van de evolutie vóór, tijdens en na de domesticatie, is belangrijk voor de ontwikkeling van degelijke programma’s voor de instandhouding van genetische rijkdommen van gewasplanten en verhoogt ook de doeltreffendheid van veredelingsprogramma’s. In de afgelopen jaren hebben moleculaire benaderingen bijgedragen aan ons begrip van de aspecten van de evolutie van planten en de domesticatie van gewassen. In dit artikel worden aspecten van de domesticatie van gewassen geschetst en wordt de rol van moleculaire gegevens bij het ophelderen van de afstamming en domesticatie van gewasplanten geschetst. Bijzondere nadruk wordt gelegd op de bijdrage van moleculaire benaderingen tot de oorsprong en domesticatiegeschiedenis van gerst en de oorsprong en afstamming van de Egyptische klaver.