„Homohysteria”

Płeć od dawna była powiązana z seksualnością, a procesy irlandzkiego pisarza Oscara Wilde’a, który w 1895 roku został skazany za rażącą nieprzyzwoitość, pogłębiły to przekonanie. Niezwykły estetyczny wygląd, jaki reprezentował Wilde, wraz z jego zamiłowaniem do estetycznej sztuki i piękna, przyczyniły się do sformułowania homoseksualnych podejrzeń wobec mężczyzn, którzy podzielali kobiecy talent Wilde’a. Przekonanie Wilde’a pomogło więc wypromować stereotyp, że homoseksualizm istniał wśród kobiecych mężczyzn, tym samym błędnie dyskwalifikując mężczyzn zachowujących się po męsku z homoseksualnych podejrzeń.

Siła homofobii jest taka, że osoby homoseksualne często czują się kulturowo zmuszone do fałszywego przedstawiania swojej seksualności (coś znanego jako bycie „w szafie”), aby uniknąć społecznego napiętnowania. Jednak homofobia dotyka również osoby heteroseksualne, ponieważ niemożliwe jest ostateczne udowodnienie czyjejś heteroseksualności. W związku z tym heteroseksualiści i homoseksualiści, którzy chcą być uważani za heteroseksualnych, są zmuszeni do unikania kojarzenia się z czymkolwiek zakodowanym jako homoseksualne. Osiąga się to poprzez wielokrotne kojarzenie z kulturowymi kodami heteroseksualności i odcinanie się od kodów homoseksualności. Z drugiej strony, podejrzenie, że ktoś jest homoseksualny, często pada na tego, kto przejawia zachowania zakodowane jako właściwe dla płci przeciwnej. W przypadku mężczyzn, wyczynowe sporty zespołowe, przemoc, samochody, piwo i pozbawione emocji usposobienie kojarzone są z męskością (a więc heteroseksualnością), podczas gdy docenianie sztuki, dobrego jedzenia, sportów indywidualnych i emocjonalnego ekspresjonizmu kojarzone jest z homoseksualnością. Równanie to jest odwrócone dla kobiet.

Kultura homohisteryczna (termin ukuty przez amerykańskiego socjologa Erica Andersona) może być stworzona przez połączenie świadomości homoseksualizmu i wysokiego stopnia homofobii. W takiej kulturze uważa się, że każdy może być gejem, a w rezultacie zachowania społeczne, seksualne i osobiste heteroseksualistów są ograniczone, ponieważ mężczyźni obawiają się skojarzenia z kobiecością, a kobiety z męskością.

W kulturze homohisterycznej jednostki są zainteresowane udowodnieniem swojej heteroseksualności, ponieważ homoseksualizm jest napiętnowany. I odwrotnie, gdy homofobia kulturowa jest tak wielka, że obywatele nie wierzą, że homoseksualizm jest w ogóle możliwy (jak w wielu współczesnych kulturach Bliskiego Wschodu, Afryki i Azji), nie ma potrzeby udowadniania rówieśnikom, że nie jest się gejem. Przejawem takiego myślenia jest Iran, którego prezydent Mahmud Ahmadineżad w 2007 roku w przemówieniu wygłoszonym w Stanach Zjednoczonych stwierdził, że w jego kraju nie ma homoseksualistów. Inni czasami określali homoseksualizm mianem „białej choroby”. Jak na ironię, w niektórych wysoce homofobicznych (ale nie homohisterycznych) kulturach, heteroseksualiści mają większą swobodę ekspresji płciowej. Mężczyźni mogą, na przykład, trzymać się za ręce w wielu wysoce homofobicznych kulturach (ponieważ inni nie postrzegają ich jako homoseksualistów), podczas gdy trzymanie się za ręce przez mężczyzn wzbudza homoseksualne podejrzenia na Zachodzie.

.