Jest to część naszej serii dotyczącej zdrowia dzieci. Przeczytaj inne artykuły z naszej serii tutaj.

Kiedy rodzice obserwują nieśmiałość u swojego dziecka, mogą się zastanawiać, czy jest ona normalna, czy stanowi powód do niepokoju. Na przykład, w sytuacjach społecznych, dziecko może trzymać się rodzica, wahać się przy mówieniu, niechętnie wchodzić w interakcje z innymi i bawić się samotnie w grupie częściej niż inne dzieci w jego wieku.

Nieśmiałość jest powodem do niepokoju, jeśli jest trwała, a nie tymczasowa. Niektóre dzieci „powoli się rozgrzewają” lub angażują się w kontakty z innymi, ale angażują się dobrze po początkowym wahaniu. Ponadto, niektóre dzieci wyrastają z nieśmiałości w trakcie szkoły podstawowej. Jednak inne dzieci wykazują uporczywą nieśmiałość przez dłuższy czas.

Nieśmiałość w kontaktach z innymi dziećmi jest bardziej niepokojąca niż nieśmiałość w kontaktach z dorosłymi. Powszechne jest, że dzieci są nieufne w stosunku do dorosłych, szczególnie mężczyzn, ale mniej powszechne, że dzieci są nieufne w stosunku do dzieci w ich wieku.

Nieśmiałość jest powodem do niepokoju, jeśli powoduje samotną zabawę w grupach dzieci. Kiedy dzieci angażują się w interakcje z rówieśnikami, uczą się umiejętności, które służą jako podstawa normalnego rozwoju, takich jak rozumienie uczuć i perspektywy innych ludzi, zmiany w zabawie i rozmowie, negocjowanie obopólnie przyjemnego wspólnego działania, odwzajemnianie przyjaznych gestów i wyrażanie swojego punktu widzenia w sposób, który jest akceptowany przez innych.

Dzieciom, które angażują się w bardzo mało interakcji społecznych w porównaniu z dziećmi w ich wieku, brakuje tych ważnych, kumulujących się doświadczeń edukacyjnych. W rezultacie ich poznanie społeczne, umiejętności społeczne i poczucie własnej wartości mogą być mniej dojrzałe niż u innych dzieci w ich wieku.

Nieśmiałość i nawiązywanie przyjaźni

Nieśmiałość wobec znajomych partnerów społecznych jest bardziej niepokojąca niż nieśmiałość wobec obcych. Jest to szczególnie niepokojące, jeśli dzieci są nieśmiałe w stosunku do innych dzieci w swoim wieku, które widują regularnie, np. kolegów z przedszkola lub szkoły. Nieśmiałość wobec znajomych kolegów z klasy sugeruje, że dzieci mogą się martwić o to, jak traktują je inne dzieci, czy będą lubiane i akceptowane.

Nieśmiałość jest bardziej niepokojąca, jeśli dziecko jest źle traktowane przez inne dzieci, niż jeśli nieśmiałe dziecko jest dobrze traktowane przez inne dzieci. Dzieci nieśmiałe są bardziej niż inne dzieci narażone na wykluczenie i prześladowanie przez dzieci w ich wieku oraz mają problemy z nawiązywaniem przyjaźni. Wykluczenie i bycie ofiarą są szkodliwe dla zdrowia emocjonalnego i poczucia własnej wartości dziecka, zwłaszcza gdy te warunki utrzymują się przez dłuższy czas.

Although shyness tends to be equally prevalent in boys and girls, shy boys sometimes encounter more difficulties with friends than shy girls. Dzieje się tak prawdopodobnie dlatego, że nieśmiałość jest naruszeniem norm obowiązujących mężczyzn, którzy powinni być śmiali i pewni siebie. Ważne jest jednak, aby pamiętać, że zarówno nieśmiali chłopcy, jak i dziewczęta mogą spotkać się z wykluczeniem przez rówieśników i wiktymizacją.

Co możesz zrobić

Dzieci potrzebują pomocy dorosłych, aby powstrzymać wykluczenie i wiktymizację przez inne dzieci. Kiedy rodzice dowiadują się, że ich dziecko jest wykluczane lub wiktymizowane przez inne dzieci w przedszkolu lub szkole, powinni skontaktować się z centrum opieki lub szkołą, aby wstawić się za dzieckiem.

Nieśmiałość jest powodem do niepokoju, jeśli przeszkadza dziecku lub rodzinie w rutynowych czynnościach lub zajęciach, lub jeśli dziecko często wydaje się nieszczęśliwe lub skarży się na samotność. Na przykład, jeśli nieśmiałość uniemożliwia dziecku uczestniczenie w przyjęciach urodzinowych innych dzieci lub w szkole, albo uniemożliwia rodzinie odwiedzanie przyjaciół, należy rozważyć skorzystanie z pomocy psychologa dziecięcego.

Programy internetowe pomagające dzieciom i rodzicom radzić sobie z nieśmiałością i lękiem u dzieci zaczynają być dostępne i zapewniają wygodną pomoc za niższą cenę (Brave Online, Cool Kids Online).

Rodzice mogą również sami zrobić wiele rzeczy, aby pomóc swojemu nieśmiałemu dziecku. Mogą organizować spotkania z dziećmi i pomagać im dołączyć do grupowych zajęć pozalekcyjnych. Rodzice mogą również rozmawiać z dziećmi o ich przyjaźniach i działać jako życzliwe źródło zachęty i konstruktywnych pomysłów.

Jeżeli dziecko jest zdenerwowane z powodu problemu z przyjacielem, rodzice mogą zachęcić dziecko do próby rozwiązania problemu w sposób, który zachowa przyjaźń, zamiast ją kończyć, jak również zachęcić dziecko do rozwijania innych przyjaźni.

Dalsza lektura:

Czy dzieci wyrastają z astmy dziecięcej?

Przegląd stanu zdrowia dzieci w Australii

Nocne koszmary i lęki nocne u dzieci: kiedy przestają być normalne?

Moczenie nocne u starszych dzieci i młodych dorosłych jest częste i uleczalne

Migreny w dzieciństwie i młodości: więcej niż tylko ból głowy

Zespół uderzonego policzka: częsta wysypka u dzieci, bardziej złowieszcza u kobiet w ciąży

Ból u nastolatków często lekceważony jako „bóle wzrostowe”, ale może mieć wpływ na ich życie

Czy dysplazja stawów biodrowych u mojego noworodka to powód do zmartwień?

Co to znaczy, kiedy dzieci chodzą na palcach

.