Forel vangen en eten
Forel is wijdverspreid over het hele land en een groot deel van de visserij is goed toegankelijk.
Over het geheel genomen is beekforel het meest verspreid, maar regenboogforel is ook in het hele land beschikbaar. In alle regio’s kan het hele jaar door op forel worden gevist, vooral in de meren en de lagere gedeelten van de grotere rivieren.
Hoewel veel visgronden toegankelijk zijn vanaf de oever of de rivier, waardoor er veel goede mogelijkheden zijn om met het gezin te vissen, biedt een kleine boot nog meer mogelijkheden om op forel te vissen.
Enkele sportvissers in spe worden misschien afgeschrikt door de jaarlijkse kosten van de visvergunning, maar die betalen zichzelf snel terug, vooral de gezinsvergunning, die de zeer waardevolle bonus biedt dat gezinnen worden gestimuleerd om samen te gaan vissen. Forel is een hardvechtende vis van gemiddeld 1 à 2 kilo, dus als een kind er een vangt, zal hij waarschijnlijk zijn hele leven lang belangstelling voor vissen hebben.
Forel kan met verschillende methoden worden gevangen. Vissen met aas, vooral in laaglandgebieden, is ideaal voor jonge gezinnen. Later willen jongeren misschien overgaan op actievere vismethoden, zoals spinvissen en, uiteindelijk, vliegvissen. Gelukkig kun je al deze methodes met een bescheiden budget uitproberen, waardoor forelvissen in het algemeen heel betaalbaar wordt. Het beste van alles is dat het nu mogelijk zal zijn om een aantal smakelijke maaltijden op tafel te zetten.
Forel zou, naar mijn mening, bovenaan de lijst van de Beste Visgids moeten staan. Forel is immers een snelgroeiende vis, die vaak in 2-3 jaar een vangstbare grootte bereikt. Dus, op een milieuniveau, is forelvissen duurzaam – mits het water stroomt, de habitat en de waterkwaliteit worden verzorgd.
Een ander groot pluspunt is dat forelvissen geen destructieve vispraktijken met zich meebrengt (zoals veel commerciële zeevisserij wel doet) en forel alleen recreatief kan worden gevangen, met geen commerciële oogst van forel toegestaan in Nieuw-Zeeland.
Even beter, de overgrote meerderheid van de forel voedt zich met wilde voedingsmiddelen van hoge kwaliteit in plaats van met voederpellets (zoals gekweekte zalm), dus is waarschijnlijk gezonder voor mensen om te eten.
Voor degenen die op zoek zijn naar potentiële culinaire kandidaten, moet je een gebied vinden met veel forel: rivieren en meren met grote aantallen kleinere forel bieden naar mijn mening de beste optie. Bovendien kan het verwijderen van vis van locaties met grote aantallen forel hun gemiddelde grootte in de loop van de tijd verhogen.
Vis & Game heeft veel nuttige informatiebrochures over plekken waar vissers worden aangemoedigd om forel te oogsten: www.fishandgame.org.nz. Omgekeerd, locaties met kleine aantallen grotere forel, zoals bovenloop rivieren, moet het domein van catch and release only.
Ik neem graag forel rond de 0,5-1 kilogram bereik, omdat deze vaak de lekkerste, in plaats van oudere, grotere en vaak taaier vis, die ook belangrijke fokkers. Om soortgelijke redenen kan forel die bijna paaitijd heeft bereikt, ook het beste worden teruggezet. Bovendien gaat veel van het goede van de vis uit het vlees en in de eitjes of miltzakjes.
Milieu en smaak
Forel heeft, in tegenstelling tot de meeste andere vissen, vlees dat sterk varieert in kwaliteit; in principe wordt de conditie van de forel bepaald door zijn dieet en het milieu waarin hij wordt gevangen. Bijgevolg kunnen sommige forellen modderig smaken, terwijl vele andere vlokkig, smaakvol vlees opleveren. Dit maakt het kiezen van de juiste exemplaren om te houden extra belangrijk.
In het algemeen zal forel gevangen in meren een betere smaak hebben dan vis gevangen in rivieren, waar de forel veel harder moet werken om aan voedsel te komen. Ik vind echter dat veel kust- en laaglandlocaties vaak ook goed etende vis opleveren. Als vuistregel geldt dat forel met een kleine kop in verhouding tot zijn lichaamsgrootte meestal snel gegroeid is en altijd goed zal smaken. Forel met een dieet dat veel koura bevat, heeft oranje, smakelijk vlees – typisch voor forel uit veel visserijen op het Centrale Plateau en Otagomeren. Forel met oranje vlees kan ook worden gebruikt om voortreffelijke sashimi te maken.
Forel met gemakkelijk te verwijderen schubben, zoals zeeforel, is over het algemeen ook een geweldige maaltijd, ongetwijfeld dankzij hun eiwitrijke dieet. De best etende forel, naar mijn mening, is de beekforel die zich voedt met krabben in estuaria. Het vlees van deze forellen heeft een dieprode kleur en is vol van smaak. Een dieet van schaaldieren en brak water vormen een culinaire topcombinatie.
Aan de andere kant van de medaille kunnen lange, magere vissen met grote koppen en vinnen (bekend als ‘slabs’) het beste in het water worden gelaten. Dit geldt ook voor forel uit hoger gelegen rivieren met een hoofdzakelijk op insecten gebaseerd dieet, omdat het vlees van deze vis vaak bleek en wit is en dus niet lekker smaakt. Om deze reden kunnen dergelijke vissen, vooral die uit hoogwatervisserijen, het beste worden teruggezet.
Forel klaarmaken
Forel heeft de ideale maat om in zijn geheel te bakken, omdat hij in verhouding tot zijn grootte een grote hoeveelheid bruikbaar vlees heeft. Het bakken in aluminiumfolie is een eenvoudige en smakelijke optie; als de forel gaar is, kun je het vlees voorzichtig van de ruggengraat afhalen.
Forel is ook ideaal om te roken, omdat het stevige en smaakvolle vlees goed reageert op manuka rook.
De laatste jaren heb ik ook gewoon de zijkanten van de forel gehaald, ze gezouten en ze vervolgens aan de lucht laten drogen. De forel wordt door het zout hard en kan in fijne plakjes worden gesneden – een zeer eenvoudige maar smakelijke bereiding.
Een beetje kruiden kan de eetbaarheid van blekervlezige vis verbeteren. Een favoriet recept uit mijn jeugd is het fileren van de forel, de filets in een mengsel van citroensap en wilde munt leggen en vervolgens een nacht laten marineren. Na afloop worden de gemarineerde filets in gekruide bloem gedoopt, in ei gedoopt, in paneermeel gerold en in boter gebakken.
Bij het koken van forel loont het in het algemeen de moeite om flink wat zout en andere kruiden toe te voegen, omdat die de delicate smaak van de forel echt versterken.
Samenvatting
De forelvisserij is van wereldklasse en robuust genoeg om in veel gebieden een duurzame foreloogst mogelijk te maken. Een van de spannende aspecten van het vangen en eten van forel is de verscheidenheid aan smaken, want forel smaakt anders, afhankelijk van hun omgeving. Dus waag de sprong en haal een vergunning – het is een investering die u de voldoening zal geven om het hele jaar door uw eigen wilde voedsel veilig te stellen.
|
|
Dit artikel is overgenomen met toestemming van |
Beoordeel dit