Learning Objectives

• Identify the most common fungal pathogens associated with cutaneous and subcutaneous grzybicami
• Porównaj główne cechy charakterystyczne określonych chorób grzybiczych skóry

W wielu zakażeniach grzybiczych skóry biorą udział grzyby, które występują w prawidłowej mikrobiocie skóry. Niektóre z tych grzybów mogą wywołać zakażenie, gdy dostaną się do organizmu przez ranę; inne wywołują głównie zakażenia oportunistyczne u pacjentów z obniżoną odpornością. Inne patogeny grzybicze wywołują zakażenia przede wszystkim w niezwykle wilgotnych środowiskach, które sprzyjają rozwojowi grzybów; na przykład, spocone buty, wspólne prysznice i szatnie stanowią doskonałe pożywki, które sprzyjają wzrostowi i przenoszeniu patogenów grzybiczych.

Zakażenia grzybicze, zwane również grzybicami, można podzielić na klasy w oparciu o ich inwazyjność. Grzybice, które powodują powierzchowne zakażenia naskórka, włosów i paznokci, nazywane są grzybicami skórnymi. Grzybice, które przenikają przez naskórek i skórę właściwą, aby zainfekować głębiej położone tkanki, nazywane są grzybicami podskórnymi. Grzybice, które rozprzestrzeniają się w całym organizmie nazywane są grzybicami układowymi.

Tineas

Grupa grzybic skórnych zwanych tineas jest wywoływana przez dermatofity, grzyby pleśniowe, które wymagają do wzrostu keratyny, białka występującego w skórze, włosach i paznokciach. Istnieją trzy rodzaje dermatofitów, z których wszystkie mogą wywoływać grzybice skórne: Trichophyton, Epidermophyton i Microsporum. Grzybice występujące na większości powierzchni ciała są ogólnie nazywane grzybicą, ale grzybice w określonych miejscach mogą mieć różne nazwy i objawy (patrz tabela 16.3 i rysunek 16.22). Należy pamiętać, że nazwy te – nawet jeśli są zlatynizowane – odnoszą się do miejsc na ciele, a nie do wywołujących je organizmów. Tinea może być wywoływana przez różne dermatofity w większości obszarów ciała.

.

Tabela 16.3

Dermatofity są powszechnie spotykane w środowisku i w glebie i są często przenoszone na skórę poprzez kontakt z innymi ludźmi i zwierzętami. Zarodniki grzybów mogą również rozprzestrzeniać się na włosach. Wiele dermatofitów rośnie dobrze w wilgotnym, ciemnym środowisku. Na przykład grzybica stóp (stopa atlety) rozprzestrzenia się powszechnie pod publicznymi prysznicami, a wywołujące ją grzyby dobrze rozwijają się w ciemnym, wilgotnym środowisku przepoconych butów i skarpet. Podobnie, tinea cruris (świąd jock) często rozprzestrzenia się w komunalnych środowiskach życia i rozwija się w ciepłej, wilgotnej bielizny.

Tinea na ciele (tinea corporis) często produkują zmiany, które rosną promieniście i leczą się w kierunku centrum. Powoduje to powstawanie czerwonego pierścienia, co prowadzi do mylącej nazwy grzybica.

Do rozpoznania grzybicy można zastosować kilka metod. Często stosuje się lampę Wooda (zwaną również czarną lampą) o długości fali 365 nm. Światło ultrafioletowe emitowane przez lampę Wooda, skierowane na grzybicę, powoduje fluorescencję elementów grzyba (zarodników i strzępek). Bezpośrednia ocena mikroskopowa próbek pobranych z zeskrobin skóry, włosów lub paznokci może być również wykorzystywana do wykrywania grzybów. Generalnie, próbki te są przygotowywane na mokro przy użyciu roztworu wodorotlenku potasu (10%-20% wodny KOH), który rozpuszcza keratynę we włosach, paznokciach i komórkach skóry, co pozwala na uwidocznienie strzępek i zarodników grzybów. Próbki mogą być hodowane na podłożu Sabouraud dextrose CC (chloramfenikol/cykloheksamid), selektywnym agarze, który wspomaga wzrost dermatofitów, jednocześnie hamując wzrost bakterii i grzybów saprofitycznych. Makroskopowa morfologia kolonii jest często stosowana do wstępnej identyfikacji rodzaju dermatofita; identyfikacja może być dalej potwierdzona przez wizualizację morfologii mikroskopowej przy użyciu posiewu na szkiełko lub preparatu z taśmy klejącej, barwionego laktofenolem z błękitem bawełnianym.

Różne metody leczenia przeciwgrzybiczego mogą być skuteczne w zwalczaniu grzybicy. Maści alliloaminowe zawierające terbinafinę są powszechnie stosowane; mikonazol i klotrimazol są również dostępne w leczeniu miejscowym, a gryzeofulwina jest stosowana doustnie.

.