Benzodiazepiny to klasa leków o właściwościach hipnotycznych, anksjolitycznych, przeciwdrgawkowych, amnestycznych i zwiotczających mięśnie. Benzodiazepiny są często stosowane do krótkotrwałego łagodzenia ciężkiego, upośledzającego lęku lub bezsenności. Długotrwałe stosowanie może być problematyczne ze względu na rozwój tolerancji i uzależnienia. Uważa się, że działają one na receptor GABA GABAA, którego aktywacja tłumi wyższą aktywność neuronów. Zaczęły być powszechnie przepisywane na dolegliwości związane ze stresem w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku.

Członkowie

Benzodiazepiny są powszechnie podzielone na trzy grupy. Short-acting compounds act for less than six hours and have few residual effects if taken before bedtime, but rebound insomnia may occur and they might cause wake-time anxiety. Związki o pośrednim działaniu mają działanie przez 6-10 godzin, mogą mieć łagodne efekty resztkowe, ale bezsenność z odbicia nie jest częsta. Związki długo działające mają silne działanie uspokajające, które utrzymuje się. Może wystąpić kumulacja.

Różne benzodiazepiny są wymienione w kolejności od najkrócej działających do najdłużej działających (według przybliżonego okresu półtrwania eliminacji leku), jednak czas ten może się znacznie różnić u różnych osób.

• triazolam (Halcion®) – 2 godziny
• midazolam (Versed®, Hypnovel®) – 3 godziny (1.8-6 godzin)
• oksazepam (Serax®) – 4-15 godzin
• chlordiazepoksyd (Librium®) – 5-25 godzin
• alprazolam (Xanax®) – 6-12 godzin
• temazepam (Restoril®) 8-.20 godzin
• lorazepam (Ativan®) 10-20 godzin
• bromazepam (Lexotan®) 10-20 godzin
• estazolam (ProSom®) 10-24 godzin
• flunitrazepam (Rohypnol®) 18-26 godzin. Wycofany z rynku w niektórych krajach; uważany za „lek na gwałt”
• klonazepam (Klonopin®, Rivotril®) 18-50 godzin
• nitrazepam (Mogadon®) 20-40 godzin
• quazepam (Doral®) 25-100 godzin
• klorazepat (Tranxene®) 36-100 godzin
• medazepam (Nobrium®) 36-150 godzin
• prazepam (Centrax®) 36-200 godzin
• diazepam (Valium®) 36-200 godzin
• flurazepam (Dalmane®) 40-250 godzin

Następujące leki nie są benzodiazepinami, ale mają podobne działanie:

• zolpidem (Ambien®)
• zaleplon (Sonata®)
• meprobamat (Miltown®)

Zastosowanie

Benzodiazepiny są stosowane w wielu sytuacjach, w zależności od ich farmakokinetyki. Głównym zastosowaniem krótko działających benzodiazepin jest bezsenność, podczas gdy lęk lepiej reaguje na średnio- i długo działające substancje, które będą wymagane przez cały dzień.

Midazolam jest najczęściej stosowany jako zastrzyk w celu uspokojenia przed zabiegami chirurgicznymi.

Skutki uboczne

Benzodiazepiny zastąpiły barbiturany, ponieważ mają mniejszy potencjał nadużywania i stosunkowo mniej działań niepożądanych i interakcji. Mimo to, senność, ataksja, dezorientacja, zawroty głowy (medyczne), upośledzona ocena sytuacji i szereg innych skutków są powszechne.

Benzodiazepiny mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn. Upośledzenie to pogarsza się po spożyciu alkoholu, ponieważ oba leki działają depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy. Działanie długo działających benzodiazepin może również utrzymywać się do następnego dnia.

Nadużywanie i uzależnienie

Benzodiazepiny wywołują zależność fizyczną i są potencjalnie uzależniające. Nagłe przerwanie przyjmowania benzodiazepin może spowodować drgawki, dezorientację, psychozę lub skutki podobne do delirium tremens.

W związku z tym każda osoba przyjmująca długotrwale lub duże dawki jakiejkolwiek benzodiazepiny powinna być ostrożnie odstawiana od leku.

Początek zespołu odstawienia może być opóźniony i może być opóźniony dłużej niż w przypadku zespołu odstawienia barbituranów, chociaż odstawienie krótko działających benzodiazepin często następuje wcześnie.

Zespół odstawienia benzodiazepin charakteryzuje się:

• bezsennością
• lękiem
• drżeniem
• potliwością
• utratą apetytu
• złudzeniami
• Niektóre z objawów odstawienia są identyczne z objawami, dla których lek został pierwotnie przepisany. Benzodiazepiny są cenione przez wielu pacjentów za ich zdolność do poprawy istniejących warunków, podczas gdy uzależnienie od benzodiazepin może je powodować.

Tak się składa, że benzodiazepiny stanowią największą grupę leków stosowanych również rekreacyjnie (Gerada & Ashforth 1997).

Trucie

Trucie benzodiazepinami może prowadzić do śpiączki, ale nie powoduje poważnych zaburzeń biochemicznych i dlatego niesie ze sobą stosunkowo dobre rokowanie. Odtrutką dla wszystkich benzodiazepin jest flumazenil (Annexate®), który jest czasami stosowany empirycznie u pacjentów z niewyjaśnioną utratą przytomności w warunkach izby przyjęć.

Stan prawny

Flunitrazepam (Rohypnol®) jest środkiem z listy I i nie jest dostępny w handlu w Stanach Zjednoczonych. Różne inne kraje ograniczają dostępność benzodiazepin legalnie.

Historia

Pierwsza benzodiazepina, chlordiazepoksyd (Librium®) została odkryta przypadkowo w 1954 r. przez austriackiego naukowca dr Leo Sternbacha (1908-2005), pracującego dla firmy farmaceutycznej Hoffmann-La Roche. Początkowo przerwał on pracę nad związkiem Ro-5-0690, ale „odkrył” go na nowo w 1957 roku, kiedy asystentka sprzątała laboratorium. Chociaż początkowo zniechęcony przez swojego pracodawcę, Sternbach prowadził dalsze badania, które wykazały, że związek ten jest bardzo skutecznym środkiem uspokajającym.

W 1963 roku zatwierdzono do użytku diazepam (Valium) – uproszczoną wersję Librium – głównie w celu przeciwdziałania objawom lękowym. Problemy związane ze snem zostały zaspokojone przez nitrazepam (Mogadon) wprowadzony w 1965 r. i flurazepam (Dalmane) (1973).

.