Bovenop een vertraagde vlucht uit San Diego en een tussenlanding van vier uur in San Francisco kwam nog de laatste 13 uur durende reis naar Sjanghai. Eenmaal op de grond, moest ik nog twee uur rijden om Suzhou te bereiken. Zonder die tegenslagen zou reizen naar Suzhou verrassend gemakkelijk zijn geweest, met non-stop vluchten van 16 Noord-Amerikaanse steden naar vijf internationale luchthavens, waarvan Shanghai Hongqiao International Airport de meest voorkomende is.
Het was mijn eerste reis naar het vasteland van China, en hoewel ik al in zo’n 80 landen heb gereisd, had ik het gevoel dat ik op de maan was beland. Het rijden – zelfs om 10 uur ’s avonds – was een pandemonium van auto’s die rijstroken overstaken, zonder duidelijke reden toeterden, U-bochten maakten voor tegemoetkomend verkeer, en bromfietsen (met helmloze bestuurders, vier passagiers diep, allemaal op mobieltjes) die door de chaos scheurden zonder enige zorg van de wereld.
Flitsende billboards en verlichte wolkenkrabbers herinnerden me eraan dat ik ver van San Diego’s North County was, om nog maar te zwijgen van het feit dat mijn chauffeur geen woord Engels sprak. Geloof me, ik heb geprobeerd te converseren. Achteraf gezien was de hogesnelheidstrein uit Sjanghai – die slechts 35 minuten duurde – misschien gemakkelijker geweest. Maar ja, dan had ik wel alle actie gemist.
Op de een of andere manier, te midden van dit alles, viel ik in slaap, opgerold in een kleine bal, met mijn rugzak als kussen. Ik werd wakker door een portier in uniform die me verwelkomde in het Shangri-La Hotel, het eerste internationale luxehotel in het New District.
In de lobby stond een bloemstuk zo groot als mijn tuin, met orchideeën die zo perfect waren dat ik ze aanraakte om hun echtheid te verifiëren. Daarboven hingen enorme kroonluchters die leken op omgekeerde bruidstaarten en prisma’s van licht weerkaatsten op gepolijste marmeren vloeren. Ik was zo opgewonden dat ik bij het inchecken een buiging maakte.
Nadat ik mijn paspoort had laten zien, kreeg ik een sleutelkaart voor mijn suite. Er waren twee badkamers (want één is niet genoeg), een inloopkast, een zithoek, ramen van vloer tot plafond en drie tv’s. Zo kon ik van de ene kamer naar de andere lopen zonder ook maar een seconde van de Chinese tv te missen.
Vorige dingen eerst. Ik moest een e-mail naar mijn man sturen om hem te laten weten dat ik veilig was aangekomen. Makkelijker gezegd dan gedaan. Ik kon niet inloggen op Gmail en googelde onwetend: “Is Gmail geblokkeerd in China?” Het 404-antwoord leidde me naar Yahoo, dat mijn vermoedens bevestigde.
In een poging om mijn gezwollen benen te strekken, ging ik naar YouTube op zoek naar een yogavideo. Weer, geblokkeerd. Onnodig te zeggen, was ik gefrustreerd, afgesneden van mijn downward dog, en e-mails, en campagne-updates, en, nou ja, al die “belangrijke” dingen die ik moet doen tijdens het reizen.
In typische San Diegan mode, ging ik naar de sportschool voor een middernacht workout. De health club had een panoramisch uitzicht over de stad, tennisbanen, een overdekt zwembad, en de hele rimram. Om de vlucht weg te spoelen, ging ik naar het zwembad, maar werd tegengehouden door een badmeester.
Omdat hij geen Engels sprak, en ik geen Mandarijn, deden we een soort knikdansje met elkaar. Blijkbaar wilde hij dat ik de verplichte “badmuts” zou dragen, die hij zo vriendelijk was te lenen met de complimenten van het hotel. Er was een vriendelijkheid in hem die moeilijk te omschrijven was. Het was dezelfde vriendelijke inborst die ik tot nu toe bij iedereen had opgemerkt.
Er waren geen muren van pretentie, of verplichtingen verbonden aan handelingen van dienst, of ongeduldig staren wachtend op een fooi. De mensen waren oprecht gastvrij. Ze wilden hun Engels oefenen, en ogen sluiten met mijn cultuur. Ze wilden een foto van me maken en die op RenRen zetten, China’s versie van Facebook. Ze wilden me gelukkig maken en me zien glimlachen.
En glimlachen deed ik. Het hotel had butler service, gratis cocktails, late checkout, en andere extra’s (met inbegrip van de kolossale suite) allemaal voor minder dan $ 200 per nacht. Tijdens die drie korte dagen in de stad was ik volledig losgekoppeld van technologie en steeds meer verbonden met Suzhou.
De eerste ochtend ging ik naar het Oude Stadsdistrict, met een opzet die al meer dan 2500 jaar onveranderd is gebleven. Suzhou wordt beschouwd als het “Venetië van China” en ligt in het centrum van de delta van de rivier de Yangtze, waar gondels door smalle waterwegen varen, verlicht door papieren lantaarns en overschaduwd door stenen bruggen.
Het Grand Canal van Suzhou, omringd door 85 historische plaatsen, is 1200 mijl lang en evenaart de Grote Muur als een van de prachtigste kunstmatige wonderen in China. Het labyrint van waterwegen leidt naar de Hanshan Tempel, de belangrijkste bezienswaardigheid van de stad.
Te voet kunt u urenlang slenteren – en winkelen – door de geplaveide straten van Pingjiang en Shantang. Deze voetgangerszones zijn omzoomd met kooplui die alles verkopen, van zijden waaiers en Biluochun-thee tot diervormige dumplings en Chinese propagandaposters.
Reserveer uw eetlust voor de Oude Stad en u zult niet teleurgesteld worden. TongDe Xing Noodle Shop heeft me veroverd met zijn bouillon. Naar verluidt de beste plek in Suzhou om noedels te krijgen (zeggen de plaatselijke bewoners). TongDe Xing serveert een strak geweven hoop noedels die in een stomende donkere bouillon zijn gedompeld. Je kunt het bestellen met gefrituurde vis of sudderend varkensvlees en dan de dikke noedels met je eetstokjes uit elkaar trekken. Gesloten om 13.00 uur, is deze plek zo authentiek als je maar kunt krijgen. Je zult hier geen Engels, wijn of wc-brillen vinden. Maar dat is niet erg, want je bent in Suzhou.
Naast noedels zijn de traditionele Suzhou-gerechten meestal aan de zoetzure kant, zoals de gefrituurde eekhoorn Mandarijnvis die zijn naam dankt aan zijn ongewone vorm (bevat geen eekhoorn!). Verwacht veel groente- en visgerechten, indrukwekkend qua presentatie en hit-or-miss qua smaak. Op de menukaart staan paling, karper, maancakes, loempia’s, youtunjinjiao (gefrituurd gestoomd broodje), suikerpap, jiuniang cake, en gesmoorde tahoe met krab. Al het bovenstaande gaat goed samen met Tsingtao bier of groene thee, maar nogmaals, vraag niet om wijn.
In de straat tussen Pingjiang en Shantang vindt u het Suzhou Museum, met een collectie keramiek, relikwieën, houtsnijwerk en ontwerpen van de bekroonde Chinees-Amerikaanse architect I.M. Pei.
Nabij het museum ligt de Humble Administrator’s Garden, een van de negen in Suzhou die door de UNESCO tot werelderfgoed zijn verklaard. Als grootste tuin van Suzhou is het ook de beroemdste en drukst bezochte tuin van de stad. Verwacht een paar selfie sticks en rugzakken ergens tussen de lotusvijvers en bonsaibomen.
Zelfs als u niet van het mengen van geschiedenis en natuur houdt, is het de moeite waard de Humble Administrator’s Garden en de Lingering Garden te bezoeken, beide gebouwd tijdens de Ming Dynastie en beschouwd als het archetype van het klassieke tuinontwerp.
Nabij, vindt u Tiger Hill, de thuisbasis van verschillende historische bezienswaardigheden, waaronder het graf van koning He Lu, de Yunyan Tempel Pagode (Huqiu Toren), en de Verdant Mountain Villa ooit behorend tot keizer Guangxu van de Qing-dynastie. Volgens de oude dichter Su Dongpo (ook bekend als Su Shi), zou een bezoek aan Suzhou zonder de Tijgerheuvel te zien, leiden tot een leven van spijt.
Wel, dat wilde ik zeker niet. De scheve Huqiu-toren, het culturele symbool van Suzhou, is een must om te zien. De pagode met zijn zeven verdiepingen en een hoogte van 154 voet helt over met een helling van 4%. Van sereen geklede monniken tot bonsaimeesters die 400 jaar oude bomen in vorm brengen, je zult hier genezing vinden, zonder dat je het hoeft te proberen.
Tussen winkelen, theehuizen en rondvaarten door de grachten, vind je het misschien een uitdaging om buiten het culturele centrum van Old Town te verkennen. Maar doe het wel.
Als het centrum van de zijdeproductie, liet Suzhou me kennismaken met een materiaal dat ik zelden had gedragen, en waar ik heel weinig van wist. In Suzhou’s Zijdefabriek en Borduurinstituut werd ik door het hele proces geleid, van het kweken van zijderupsen tot het wikkelen van zijden kussens. De ongewervelden, die moerbeibladeren eten, produceren cocons met enkelvoudige zijdedraden van anderhalve kilometer lang. De rondleiding eindigde in een winkelcentrum waar van alles en nog wat van zijde te koop was.
Op dat moment was ik 48 uur in Suzhou geweest, maar had ik toch een week aan cultuur in me opgenomen. Mijn laatste dag bracht ik door in de waterstad Tongli, een van de acht steden buiten Suzhou. De stad ligt aan de oever van het Taihu meer en is verdeeld in zeven eilandjes, die door 15 kanalen en 47 bruggen met elkaar zijn verbonden.
Met zijn tuinen, tempels en herenhuizen is Tongli al meer dan 1000 jaar een toevluchtsoord voor dichters, schilders en Confucianistische geleerden. Vandaag de dag kunnen de betoverende waterwegen het beste worden verkend per gondel, of door te wandelen door de met wilgen beschaduwde steegjes waar de lokale bevolking zware lasten vervoert met bamboe draagstokken.
Naast de witgekalkte huizen en rustige theehuizen ligt het Moxibustion Instituut van Qing Shan Tang. Van tai chi tot acupunctuur, ik was bekend met een aantal Chinese geneeswijzen, maar Moxibustion was een primeur. De geur van wierook walmde van de binnenplaats, waar meesters van de kunst de medicinale therapie uitlegden van het branden van gedroogd bijvoetkruid (moxa) op bepaalde punten op het lichaam.
Mijn behandeling begon met een schoudermassage, gevolgd door een rokende cilinder moxa-pulp die aan de basis van mijn nek werd geplaatst. Deze therapie, die al 1000 jaar bestaat, bevordert het welzijn en verlicht alles, van ontstekingen en koorts tot hoofdpijn en constipatie. Jarenlang had ik chronische pijn in mijn nek en schouders, en binnen enkele minuten voelde ik de pijn langs mijn rug naar buiten stromen en de ruggengraat “draineren”. De behandeling van een uur kostte net iets minder dan $30.
Terug in het Shangri-La Hotel, heb ik geen e-mails gecontroleerd, tv gekeken of op Yahoo gezocht. Tijdens mijn drie dagen in Suzhou had ik geen contact met technologie (behalve Skype-gesprekken) en gebruikte ik mijn kamer alleen om te slapen.
Suzhou was misschien geen strandbestemming, of zelfs bijzonder ontspannend, wat dat betreft. Maar voor een kort moment in de tijd heeft het me gered. Het trok me weg van politiek en nieuws en deadlines en zelfs van mezelf. Als het 15 uur en 6.622 mijl duurde om er te komen, dan zij het zo.
Kast-Myers is reisschrijfster gevestigd in Vista. Haar website is www.marlisekast.com.
Als je gaat
Over Suzhou: www.traveltosuzhou.com
WAAR TE PLAATSEN
Shangri-La: 168 Tayuan Road, ShiShan, Huqiu Qu, Suzhou Shi, Jiangsu Sheng; www.shangri-la.com
Marriott Suzhou: 1296 Ganjiang Road West, district Jinchang; www.suzhoumarriott.com
WAAR TE ETEN
TongDe Xing: No. 624 Shiquan Street, Suzhou, China; www.tongdexing.com/en
Xi Shan Tang: Tongli Town
WAT TE ZIEN
Suzhou Museum: No. 204, Dongbei Street, Suzhou
Humble Administrator’s Garden: No. 178, Northeast Street; en.szzzy.cn
Tiger Hill: No.8, Huqiu Hill; www.tigerhill.com/EN
Tongli Water Town: No. 1 South Zhongshan Road, Tongli Town
Hanshan Temple: No. 24, Hanshan Temple Alley, Fengqiao Town
No 1 Silk Factory: 94 Nanmen Road, Cang Lang Qu, Suzhou Shi, Jiangsu Sheng; www.1st-silk.com/main.html?lan=EN
Qing Shan Tang (Moxibustion Instituut): No. 116 Dong Xi Jie, Tongli Old Town